Tá ein kirkja er bygd, stendur hon har, hon til ævigar tíðir er reist. Tað er líkasum ein gongd, ið vit venja okkum við og lata okkum lynda, at hon er har, sum teknarar, myndugleikar og pengaveitarar hava samtykt og játtað. Í hesum ofta drúgva tíðarskeiði venja vit okkum við nýggja sýnið í landslagnum og samanhangskraftina við teir bygningar, sum longu eru har, og nýbygda kirkjan leggur seg upp at í bygda- ella býarrúminum.

Tá tú hendinga ferð kemur á hesar leiðir, kanst tú saman við grannum og kirkjugangarum grunda yvir, um hon økir um estetiska trivnaðin, funktiónina og upplivingina í avmálda økinum, ella er hon bara potensierandi í nýggja innsetta rúminum?

Í Havn er til dømis hálvtrýss ára gamla Vesturkirkjan, ið greitt sæst sum eitt monumentalt seglskip, slupp, hvar tú so sært hana frá. Hon økir um fatanina av býnum, eisini tá fremmandafólkið skoðar úr hotellvindeyganum við Oyggjarvegin. Ein farri av somu tankum, strembandi segl við havið, síggjast í ætlaðu kirkjuni, sum nú skal byggjast í Sydhavnen í Keypmannahavn.

Annarleiðis er við kirkjum, sum hóast tær eru greiðar á tekniborðinum, sum omanfyri, semja kortini ikki er um at byggja.

Júst í Havn eru minni heppin harraboð uppá eina enn óbygda kirkju, har grannar hava mótmælt í áravís, tí hon, umframt at fylla útsýnið, verður sett á eitt definerað fríøki. Grammari verða avvarandi at byggja júst hesa kirkjuna á hesum stað og onga aðrastaðni. Óansæð hvat Matteus 18:20 sigur, so verður henda kirkjubygging potensierandi í eini polariseringstíð.

Inni í Bíbliubeltinum við Skálafjørðin, har kirkjugarðurin er í beinari linju millum koyrivegin og fremstu vinnuna við havið, hevur ein tekning verið frammi í drúgva tíð, sum far meg at minnast gomlu donsku skúlabøkurnar hjá Jógvan læraranum í Felagsskúlanum í kristini og søgu, har muslimska kaba’in í Mekka var abstrakta evnið og ímyndin av pliktfyltari pílagrímsferð. Kaba’in í Mekka.

Nú er hon her. Lend í Bíbliubeltinum. Abstrakta skapið av einum halgidómi.

Fyrst koma mær til hugs rúmligu orðini í evangeliska sanginum hjá George Harrison Awaiting on you All har hann brúkar Gudsnavnið í fleirtali: ”By chanting the names of the Lord”. Í øðrum lagi fær tekningin meg at hugsa um Stanley Kubrick og monumentalu byrjanina av filminum um rúmdarferðina í árinum 2001, og í triðja lagi um poetiskt luftborna tekstin hjá Matteusi:

- Tí at hvar sum tveir ella tríggir eru komnir saman í mínum navni, har eri eg mitt ímillum teirra.

Góða eydnu, betri enn hina á Argjum, verður ynskt tykkum við kirkjuni, tit nú fara at reisa í felag á Glyvrum.

Tá eg herfyri læs í seinnu frálíku bókini um “Stállínuskipini”, sum Sigmar Bláberg skrivaði og gav út í 2015, steðgaði við línubátin Nornagest, sum kom til landið á jólum 1961. Reiðarin og skiparin Thorvald Andreasen og konan Petrina búðu í húsum í V.U. Hammershaimbsgøtu í Havn og nærmasti granni til Ellisheimið. Og júst hetta økið […]

The post Vit ungu við Landavegin vóru errin at kenna skiparan Thorvald Andreasen appeared first on Hvannrók.

Í filminum verða fýra húski lýst, trý fólk, hvørs mammur doyðu í barsilssong, og ein pápi og maður, sum misti konuna.

Sylvia Thomsen byrjar filmin í litríkum umhvørvi inni í stovuni, og eg kann beinanvegin siga og síggja, at “Mamma mín” er væl filmað, oftast við djúpum dýpdarfokus, væl ljóssett, sentrerað og vinklað. Einasta tekniska, eg havi hug at finnast at er, at føroyski himmalin yvir bygdir og býir er so ljóssterkur, at hann eigur at verða filtreraður og avmaskaður, skal hann ikki brenna ígjøgnum, men matsja við framúr upptøkurnar innandura.

Sylvia var fimm dagar gomul, tá hon varð doypt og mamman jarða. Sama dag. So kargar eru umstøðurnar, vit fáa innlit í. Nú eru mótsetningarnir, lív og deyði, strikaðir av i hesum róliga og tematiskt nýskapandi heimildarfilmi.

Uttan at tykjast rótleys, hjá øðrum enn teimum, ið hoyra, flytir Sylvia aftur og fram, býr hjá nonnunum í Havn, svevur í sovisali har, og sleppir ikki út um gyrðingina, og fer so á Barnaheimið til pápin kemur heim. Sjálvur má eg hugsa og siga, at so grundleggjandi er stættarsamfelagið.

Familjan er alt, sigur Sylvia við nógvum eftirkomarum.

Signar á Brúnni er annar at siga frá um, tá hann tríggjar dagar gamal missir mamuna, og tí einki minni hevur um hana, hóast uppvøksturin og næstraviðurskiftini verða av teim bestu. Søgan hjá Signari strekkir yvir langa tíð og skapar eitt væleydnað forstáilsi.

Triðja søgan er um Asbjørg Jacobsen og mammuna. Eftir keisaraskurð kemur hol á tarmarnar, seymað verður aftur, men tíggju dagar eftir seinastu skurðviðgerð, doyr mamman. Meir um hana niðanfyri.

Fjórða søgan er um Hans Anders Jacobsen. Hann er seytjan og hon átjan tá tey møtast. Men eftir at hava bygt hús og fingið fýra børn, doyr konan. Vit fáa innlit í bakgrund og bústaðarviðurskifti, og um huglagið í familjuni nú.

Hugtakandi er at síggja grøna vøksturin og harvið lívseiga lívið á Skálafjørðinum, meðan vit hoyra um deyða og eftirsitandi, sum nú eru vaksin børn kring borðið.

Sterkt og litríkt, tá umræður deyða, og ítøkiliga myndaevnið, sum er gróðrarkontrastin á einum summarsligum kirkjugarði.

Deyðin er í lendinum. Hetta er eitt av góðu visuellu søgufyribrigdunum í filminum.

Men so er tað Asbjørg, sum sigur frá um keisaraskurð, innan ella júst tá hon varð til, og um skuldarkensluna, at varð hon bara ikki fødd, so hevði mamman livað.

Hetta er sterkasti partur í heimildarfilminum um deyða í sambandi við barsil. 

At hin eftirlivandi, dóttirin og nýføðingurin, tekur sær ábyrgdina av, at lívgevandi mamman, doyði, so hon, nýføðingurin, kjarnin og framsøgufólkið, varð sett í verðina, og nú sum vaksin, skuldartyngd, kortini kann siga okkum søguna um seg sjálva, húskið og ættarliðini. Var hon ikki, so var einki, at møta okkum. Men hinvegin, so livdi mamman og ikki Asbjørg.

Tað er nakað lívfrøðiliga sannførandi her, tí hetta er avgjørt sterkasti partur í filminum. Kanska tí hann er so nær at okkara tíð og tilveru, og tí hevur besta møguleika at skapa identifikatión hjá teim flestu, sum hyggja, meðan vit aldri gloyma, at deyðin er og verður í lendinum, innan og uttanfyri kirkjugarðin.

Hon sigur eisini, at menninir, páparnir, sluppu ikki uppí part, og vórðu tí fráverandi. Tað er so aftur nakað at hugsa um í kynsuppdeilda samfelagnum. 

Heimildarfilmurin "Góða mamma" er eitt tíðardokument, eg ikki havi sæð fyrr, og sum á ein hátt fær meg at halda við kvinnuni, sum jú er keldan til lív, ið er narrativið í filminum. Eisini tí, at kvinnurnar siga, at samfelagsliga, og í almenna rúminum var best, um eingin segði nakað. Tí er hesin filmur ein roynd at geva hesi støðu og sannkenning, tagnarmentanini, orð, ljóð og ljós.

Kann verða at kvinnuligu forteljararnir og redaktørarnir hava truplari at sleppa inn um og undir húðina á monnunum. Í hvussu er standa kvinnurnar mest sannførandi og innlitsfullførar í mínum eygum í hesum filmi.

Vert er at gáa um, at Signar eisini greiðir frá um standmyndina "Karyatida" hjá Guðrið Poulsen, ið er reist í grannalagnum í Fuglafirði sum minnismerki yvir kvinnur, ið doyðu í barsilssong.

Takk, Elin og Elin fyri hugvekjandi heimildarfilm um hetta lítið lýsta evnið, barsilsdeyða.

Projekt budowy tunelu na #Suðuroy, jednej z największych inwestycji infrastrukturalnych w historii Wysp Owczych, wchodzi w decydującą fazę.

Do tej pory komunikacja z wyspą opierała się na promie #Smyril, który kursuje zaledwie kilka razy dziennie, a sama przeprawa trwa dwie godziny. Dodatkowo rejsy często bywają odwoływane z powodu złej pogody, a kierowcy zmuszeni są do długiego oczekiwania w porcie.

Łącznie #Suðuroyartunnilin liczyłby nieco ponad 24 km. Szacunkowy koszt inwestycji wynosi 4,9 mld DKK. Termin realizacji - rok 2030 z plusem.

Więcej w artykule Kinga Eysturland.

Tunnil Suðuroy-Sandoy #WyspyOwcze

Both the Nordic Council Literature Prize and the Nordic Council Film Prize went to the Faroe Islands this year. This was the first time that a Faroese film had been put up for nomination, with the film “Seinasta paradís á jørð” [Last Paradise on Earth] taking home the win. The literature prize was claimed by […]

The post Faroe claims two Nordic Council Prizes in historic first appeared first on Local.fo.

Orsøkin til at hesar tríggjar bøkur høvdu lyndið til at hópa seg upp at nýggju bókini hjá Trygva Danielsen, “Hey :-)”, er ikki bara at tvær teirra eru ekstraordinert tjúkkar, men tí at tær savna og geva út av nýggjum, endurbrúka, longu hildnar talur og hava endurprentað gamlar greinar.

Fleiri høvundar, sum áður hava skrivað hópin av greinum í øðrum miðlum, hava tað fyri, at savna somu greinar einaferð afturat, prenta og binda tær inn og, Voilá!, hevur tú eina nýggja bók, sum tó ikki er annað enn ein nýmiðlaður boðskapur, nakað sum tá vit fara í biograf og síggja film, sum er “tekstet for hørehæmmede” sum nýggjur miðil niðast á løriftinum. Skal samanberingin halda, mugu vit siga, at í umrøddu førum verður teksturin førdur eitt stig longur, so vit kunnu hugsa okkum eina frámerking sum er “dobbelttekstet for stereolæsere”. Ein tvífalding av produktinum. Skilji hvør, ið skilja vil.

Annarleiðis er við tjúkku og nýggju bókini hjá Trygva Danielsen. Hon vil lesast og er ikki sæð fyrr á nøkrum palli ella øðrum miðili, tað eg veit, enn just í hesi prentaðu bókini. Tjúkka bókin, sum er skrivað meðan høvundurin hevur verið á ferð seinastu fýra árini, er uttan síðutøl.

Samrøðan, sum bæði er staðfestandi og søkjandi, er, ella ætlast at verða, við ein vinmann úr sama grannalagi í Havn. Hon fer fram á netinum, sum eg grafiskt, kommunukativt og innihaldsliga fati hana, og er merkt av stuttu brotunum, sum í uppseting, setning fyri setning og síðu fyri síðu, verða sum yrkingar, ikki bara sum støkkprosa og rapp, men í einum stream of consciousness formi, sum sjálvreflekterandi og uttan yvirskriftsbrot krevur svar frá vinmanninum, onkuntíð við rópandi spjaldrastavum, sum hjá Yahya Hassan, meðan “Páll, púra einsamallur” stendur aftanfyri og tykist á barnastøði longu at hava lagt eitt støði undir bókmentaligari vaksnamannafatan og framúr førleika at spæla kreativt og óvæntað nýskapandi við orðum og tankasambondum. Eisini haldi eg meg hóma ein varisliga fjaran tóna frá “Sult” hjá Hamsun, hesum býnum, sum kann fáa fólk at fara av vitinum, nú vit eru í Oslo, har høvundurin býr. Eisini “Libido” hjá Hot tykist nakrar ferðir at verða nær í strukturi og yrkingarligari tankaskipan.

Fráverandi svarið fær skrivaran, sum í meginpartinum av tekstinum býr í kjallaraíbúð á Argjum og hoyrir útleigaran gráta uppiá, at minnast barnagarð og skúla meðan hundar, hann elskar, doyggja.

Hann vindir seg í gongd, mest um Jung og at temja egna skuggan, men eisini um brennivín og soppar, sex og porno, abort og religión, og persónliga sorg um at verða happaður av at stama, halda við skeivum fótbóltsliði og kommentera vandrisøgur um barnalokkarar, sum ikki eingang eiga bomm at bjóða.

Journalisman doyði

við tær

Øssur

hvíl í friði   

Leikluturin hjá floksfelaganum, sum í útgangspunktinum er sloppin at seta kommunikativa karmin um søguna, so hon verður ikki bara ein monologur, men ein samrøðuskaldsøga, er spennandi og væl brúktur. Hvat svarið er í interaktivu netsamrøðuni í prentaðu stórbókini, skal ikki spoylast. Far og les!

Var eg undirvísari á miðnámi, og hevði til uppgávu at skriva lektørúttalisli, so hevði eg skrivað: “Hugvekjandi og nýskapandi bók, sum í markleyst persónliga útleverandi skrivistíli lýsir tilveruótta hjá ungfólki. Ógvuliga viðkomandi í eini gransking av, hvat tekstur er og kann brúkast til, har filturleys gerandisskriving er karmur og støði”.

Tá Havnin í 2009 fylti hundrað sum fólkavald kommuna, møttust MC og eg í mentunargøtuni í miðbýnum. Fyri tey, sum ikki vita, má eg fyrst siga, at tað er Tórsgøta, og tað, sum síðan er av týdningi, var, at fyrsti heiðursborgari í Havn var Martin Christian Restorff, abbin, sum MC er uppkallaður eftir.

Út frá einum abstraktum, ja kanska absurdum og tó barnsliga ítøkiligum bíbliuørindi hjá Prædikaranum, tosaðu vit um at hava eina konsert á parkeringsplássinum millum posthúsið og Sjómansheimið. Tað var leyst og liðugt beinanvegin, tí vit samdust um einfalda poesikonseptið - standhaftigar evergreens – sum eftir bókini var: “Kasta breyð títt út á vatnið, tí tú fært tað aftur, um so long tíð gongur!”

Frá MC er tað fleiri ferðir komið aftur. Søgurnar um, tá hann lovaði ungum fólkum inn í Ebenezer at spæla á elektrisk instrument, eisini um náttina, og miksa upptøkur, lag oman á lag, so meistaraverk spurdust burturúr, til onkur av teim eldru steðgaðu øllum og blakaði alt á dyr, tí klaverannslagið var ov hart, og líktist ótuktigum jazzi, ið var samheiti fyri sex, so alt skuldi bindast niður til ófreistandi pumpuorglið, treku urguna, sum í optikkinum hjá málsliga bróðurframbrotinum umboðaði enn ein fígginda, kongsríkið, sum meinigheitin eisini stríddust móti og bleiv mint á, hvørja fer kimað varð til gudstænastu og fremmanda flaggið varð vundið á stong, sum reytt fyri tarvi. Hesin áminniligi brøðratvídráttur skapti føroyska málið og lyfti tað fram til okkara tíð, fyrst og fremst við sangbókum og bíbliutýðing, sum ídnir prentarar góvu okkum. Men afturhaldið, konservatisman, gnaddaði uppvið øllum hesum entreprenøranta virksemi.

So kom MC, Hymnofon og Nikodemus sangbólkurin. Fyrsta LP plátan, Meistarans Hond, sum kom í 1972, er enn í dag ein reinur klassikari við fullsettum stjørnuummæli, sum leysur av tí happandi tvídrátti, ið fyrr var millum kirkju og samkomur, vakti undran og áhuga sum aldri áður. Hetta er størsta fylla og laging, MC hevur lagt í gjónna millum trúargreinar og savningarmentanir. Takk fyri tað, MC.

Seinni, tá eg inni hjá Ólavi á Váli skuldi finna eitt úrval av samtíðar gospeltónleiki til sendingar í Útvarpinum, vóru MC og Ólavur av bestu ráðgevum og plátusavnarum, tí Útvarpið átti ikki tílíkar plátur tá. Helst uttan at hugsa um tað, hevði kirkjan vaksið seg so stóra og mektiga í Útvarpinum, at har slapp einki annað inn enn tað, sum dogmatiskt var rætt, góðkent og sett á prestvígdu skinnararnar. Tá komu úr pláturúgvunum hjá teimum báðum The Imperials, Sherman Andrus, Andraé Crouch og so svensku nøvnini, sum í kjalarvørrinum á Samuelsons skaptu nýggjan áhuga í norðurlendskum samkomum fyri harmoniskum gospelsangi, fyrst og fremst Pelle Karlsson, ið nú hevur knýtt til dansbandtraditiónina við mínum favoritt slagara «När du går över floden», og norsku nakað meir eksperimenterandi Tvers hjá Arnold Børud.

Mitt í hesi broytingartíð, loftaði MC altjóða slagarum sum «Killing me softly» hjá Roberta Flack og «Top of the World» hjá The Carpenters og setti føroyskan tekst til. Hesa tíðina í sjeytiárunum vóru útimøti sunnukvøld frá Ebenezer og allan vegin omaneftir, so tú kundi hoyra flestu samkomur bera fram dagsins poppslagarar, til dømis Eli Andrésen, sum sang «Paloma Blanca» á føroyskum. Og nú eg eftir konsertina við MC og honum til heiðurs hugsi meg um, so sakni eg eina týðing, ella bara framførslu av George Harrison sanginum «Awaiting on you All» frá trídubultu LP plátuni All Things Must Pass. Tað hevði verið í evangeliskt-samtíðarrútmiska andanum hjá MC, kanska saman við Stanley meðan tíð er. Bara ein tanki. Ein breyðmoli blakaður út fyri árum síðan og nú funnin aftur eitt sunnukvøld í Hoyvík.

Jens Kristian, ímyndin av markleysum tænastusinni, ber mær kaffi og sjokulátu afturvið, og hevur givið mær sess, beint aftanfyri MC og konuna, Mariann, sum eisini síggjast á LP plátuni Lív frá 1975.

Freistaður við nýggari telefon kenni eg meg sum Peeping Tom og taki nakrar paparazzi myndir uttan at nakar veit, men sum vísa savnandi og fevnandi gleðina hjá MC og teim á pallinum, tá hann fæst við sang og tónleik, sum týðuliga er ein virkandi boðberi millum menniskju, fyrst og fremst sum lovsangur, men eisini tá tað óvæntaða hendir, og harða jazz anslagið hoyrist í eini uppgerð við fortíðina, sum tá bassspælarin Eyðun Johannesen setir seg við Bösendorfer klaverið í Lívdini og spælir «Kvøða til pinkubarnið» meðan MC syngur einsamallur móti drúgva endanum. Tá er samkomuknýtið perfekt og vinnandi, tá vit horva og hugsa aftur til Ebenezer í sjeytiárunum.

Kapellmeistari er Bernhard Højgaard undir hatti við klaverið og samskipari er trummusláarin Henning Nicodemusen. Teimum við lið eru Terje Rasmussen og Eyðun Johannesen.

Heiðurskonsertin fyri MC byrjar við at snøggu og informativu vertirnir, Unn Zachariassen og Jákup Bech Jensen, bjóða instrumentalt eksperimenterandi bólkinum Gø inn á pallin við eini potpourri av kendastu av teim elstu sangunum hjá MC. Teir eru allir topp instrumentalistar í egnum navni, men eg hefti meg beinanvegin við tjúkt nærmast funk sláandi melodilinjurnar hjá bassspælaranum, Árna Jóhannesson, og eleganta twang og surf merkta elgittarspælið hjá Ólavi Gaard. Hinir eru Hjørtur Pæturson Háberg, trummur, Christian Pauli Ellefsen, tangentar, og Sjúrður Zachariasson, saxofon.

Systkinini, Guðrun og Hjørtur, syngja, meðan pápin, Pætur, fylgir við av fremstu røð, og konan og mamman, Anna syngur næsta sangin. Konteksturin er nemandi, og eg komi í tankar um, at fyrstu ferð eg var í hesi samkomu, hon helt tá til í skúlanum við Løgmannabreyt, tá var tað MC, ið bjóðaði mær við at síggja ein eksperimenterandi sangleik. Cutting edge, altíð cutting edge.

So syngur stóra kórið í Ebenezer og Dubultkvartettin upp eftir báðum senusíðum stutta lítla kóri hjá MC «Vit í Jesu navnið eru savnað her». Eftir henda hátíðarliga og væl vinklaða inngang, byrjar konsertin við Lisu Fredriksberg og Ebenezerkórinum, sum við amerikanskum fólkalagi syngur søguna um Nínu og Geira sambært Björgvin Halldórsson og Brimkló frá 1979, ið hjá MC á føroyskum verður til kvøðuljómaslagaran «Loksins tú fanst meg».

So kemur ein av aktuellu The Gadders av Toftum, Petur Hans Hansen, á pallin, við strúkarum og veldigari rødd og syngur «Lívið» við hugtakandi kóri, sum er á pallinum, Laila Carlsen, Bjarni Jøkladal og Ólavur á Váli Olsen. Swingandi við vælavstemmaðari kraft.

Bárður á Lakjuni kemur nú á pallin at syngja høvuðsverkið, «Meistarans hond», nakið við strúkarum. Havi fyrr hoyrt hann sungið við kazoo instrumentum og fingið ein varhuga av, at hann lurtar eftir jiddiskum klezmer tónleiki. Tann varisliga ábending, eg eina ferð fekk hjá Tutl á Kata Horninum, kemur fram fyri meg aftur og eg síggi Bárð fyri mær sum ljóslivandi høvuðsleikara í Fiddler on the Roof. Stílistiski framburðurin, keipur, fraseringar og listinlærdu frávikini, ið bera brá av djørvum improviseringum, lyfta høvuðssangin upp á og í nýggjar hæddir, eg ikki havi hoyrt fyrr, meðan strúkararnir gera sítt, at seta stramma innlitssangin um lívið, og nær gøtan kemur á hall, í rammu. Fantastiskt.

So koma húsorkestrið og kórið aftur á pallin og spæla undir tá Kristina Bærendsen og Lena Anderssen saman við ungu Iris syngja væl paraðu sangirnar «Har einki varir við» og «Sunnudagsskúlin», sum eisini kom úr Íslandi og gjørdist kvøðuljómaslagari um somu tíð sum «Loksins tú fanst meg».

Anna Háberg og Magni Christiansen syngja duettina «Til minnis» við sama kóri sum Petur Hans og húsorkestrinum. Rútmiska undirtøkan er góð og Magni fær gott respons úr salinum, her væl meir enn sekshundrað eru inni. Fleiri útseldar konsertir hava verið, so hetta átak í Lívdini er eitt veldut nýbrot, ikki bara í ljóði, men eisini í ljósi og grafikki upp á veggin, sum ikki er sæð fyrr, og ger upp við vanahugsaða dansistovu stílin at skipa líkagildigar konsertir, har onkur kemur inn og lirar okkurt av sær. Tað er ikki galdandi her. Tað er nýskapandi og framúr at leggja støðið so høgt, í fokuspunkti á høvuðspersónin, MC, í úrvali av hansara sangum, solistum og undirspæli, og so skjóta senuskiftið frá sangi til sang.

Nú kemur tað, sum øll bíða eftir, eisini eg. Hvussu fer tað at rigga at lata Terja Rasmussen møta MC og tulka hansara sang, «Trúgv», sum MC kallar Rokkarin, sangin altso. Undansøgan er, at teir báðir møttust í grannalagnum hjá MC úti á Bóndaheygi, har Terje skuldi keypa gløs úr einum húsum til barrina Maggie’s í Nólsoy. Eitt úrslit er, at MC kemur á skránna í Maggie’s fyrrárið, og nú hevur Terje útsett Evropaferðina í kamparabilinum, so hann kundi syngja fyri MC. Sympatiskt og í andanum hjá báðum, so hjartanemandi er at síggja teir báðar heilsast og fevnast. Hetta er so hugtakandi, at eg havi ikki orð fyri tí. Her rapa allir múrar og eg hoyri fyri mær «Eg flýggi til tónleikin», ikki sum flýggjan, men sum tilvitsku og felagsskapandi identitetsfaktor. Vit syngja hvør fyri øðrum. Størri verður tað neyvan í okkara oyrum. Stórt. Og, ja, ein fulldrøn rokkari frá MC til Terja, frammanfyri okkum øllum.

Maria á Lakjuni heldur sama rokkandi stev við «Ein glotti fyri framman”, rútmiskt eggjandi. Grafikkurin á vegginum er laiv og øll á pallinum verða filmað og víst uppá veggin í einum show blandi, sum eg ikki havi sæð fyrr í Føroyum. Nýbrot, sum William Zoo Joensen stendur fyri. Húsorkestrið er Bernard, tangentar, Jákup Sofusson Kjærbæk, kassagittar, Jóhann Ziskasson, elgittar, Eyðun, bass, Henning, trummur. Tøkni stóð Hans Andor fyri og monitorljóð stóð Sofus Mikkelsen fyri.

Eftir at MC hevur sungið «Kvøða til pinku barnið» við klaverfylgispæli hjá Eyðun Johannesen, fær MC gávu frá fyrireikarunum.

- Hetta er ein brotamynd, mosaik, sum Eli Smith gjørdi í 2014-15. Myndin hevur heitið  ”Áarføri”. Íblástur til myndina stavar frá yvirfloymdu áunum í Kaldbaksbotni. Tilfarið til fjallið eru basaltsteinar frá Hundsarabotni, sum Eli hevur skorið til flísar. Luftin og áirnar eru basaltsteinar úr Kina. Í ánni er ein kvartssteinur. Í forgrundini stendur ein reyður fuglur, sum er gjørdur úr gimsteininum Jaspis. Í Opinberingini kapittul 21 vers 18 lesa vit, at múrur staðarins, nýggja Jerúsalem, var lagaður av jaspis. Haldi hasin fuglurin ímyndar MC væl, tá man hugsar, hvussu hann var móttikin við sínum tónleiki, tá hann kom fram í 70’unum, sigur Jens Kristian á Brúgvaskifti, formaður í PraiseHim.

At enda koma øll á pallin at syngja «Føroyingar» hjá MC. Aftur ein kvøðuljómaslagari, men ein natúrligur, hugvekjandi og stuttligur endi, ið verður rundaður av við standandi felagssanginum «Møtast og skiljast», ið er mantra fyri allari skránni og tiltakinum, sum eg fati tað. Takk eisini fyri opna endan og krúllurnar hjá MC, sum 75 ára gamal hevur nógv at geva. Takk fyri tað, og takk fyri eina framúr konsert, ið setir nýggjan standard í hesum virku og framúr hølum í Hoyvík.

Breyðið, samveran og tónleikurin, alt kom aftur, um so hálv øld, og meir, er runnin. Takk fyri at tú kastaði breyðið út á vatnið. Um so long tíð gongur, kemur tað aftur.

The annual Heystfagnaður (Fall Festival), held over the weekend at Eiði, saw its largest turnout ever this time around, organizers said. Taking place in the northernmost village of Eysturoy to celebrate agriculture-related traditions, the festival, in its own special way, highlights Faroese rural culture and traditions and, not least, the charms of the fall season. […]

The post Eiði’s Fall Festival draws largest crowds to date—photos appeared first on Local.fo.

Seinastu mánaðirnar hevur skipanavnið Galaxy rungað í hvørjum lurtitólið í Føroyum. Suðuroyingar í øðini og í mótmælum føra fram, at Suðuroyggin er afturútsigld og fyri vanbýtí. Løgið, tí í mun til fólkatalið, so hevur Suðuroyggin havt flest løgmenn og landsstýrisfólk í mínari tíð. Hava hesi sovið í tímanum? Kom at hugsa um hetta, tá eg […]

The post Ferðin hjá Hjørdis Háberg og mammuni til Sumbiar tók tólv tímar appeared first on Hvannrók.

Po ciężkim dniu warto się odprężyć. A czy jest ku temu lepszy sposób niż sprawdzenie cóż też dzieje się na naszych ukochanych Owczych? Najlepiej jeszcze na żywo. I w kolorze 😉

Mykines, Viðareiði, Klaksvík, Nólsoy? Do wyboru, do koloru. 🎥

Faroese composer and folk singer Hanus Gjærdum Johansen, known as Hanus G, passed away in the early hours of Saturday, aged 75. Highly cherished as a singer and composer who released a number of records and held many concerts over the years, Hanus G was born in Klaksvík on June 18th, 1950.  Amongst other things, […]

The post Renowned Faroese folk singer Hanus G passes at 75 appeared first on Local.fo.

The FIFA World Cup dream is still alive for the Faroe Islands men’s team after their sensational qualifier victory against the Czech Republic tonight.  No wonder the mood in the Faroes is euphoric with now three consecutive victories in the qualifying rounds for the 2026 World Cup. Their underdog ranking compared to Czechia even further […]

The post Faroe beats Czechia 2 – 1 in stunning World Cup qualifier appeared first on Local.fo.

Farerzy w Tórshavn prowadzą z Czechami 1:0. Dzieje się!

Aktualizacja: ostatecznie 2:1. Wyspy Owcze nadal w grze mundial!

The town of Klaksvík has added another large public event to its calendar—Heystglóð (“Glow of Fall”), which saw several live music concerts, art exhibitions, museum activities and various culinary and other festivities taking place across the downtown area on Saturday. One of the museums of Klaksvík, Biskupsstøðgarðurin, dedicated to the commemoration of the widely celebrated […]

The post Debut for Klaksvík’s full-day cultural event ‘Heystglóð’ pays tribute to Nólsoyar Páll—photos appeared first on Local.fo.

Í Rituvík hevur Fornminnissavnið goymt fleiri gamlar róðrarbátar. Millum bátarnar stendur eitt blátt 8-mannafar, sum Fornminnissavnið eisini hevur goymt. 8-mannafarið er Leirvíkingur, sum bleiv til Postbátin, og síðan fekk navnið Knørrur. Báturin var “startskotið” til Róðrarfelagið Knørr, sum varð stovnað 28. februar 1985. Eg havi hitt Sigurd Andreasen, sum á sinni róði við Leirvíkingi og […]

The post Úr myndasavninum – Leirvíkingur sum bleiv til Postbátin appeared first on Hvannrók.

Tá vit sum unglingar spældu í Rættará við Ellisheimið, góvu vit okkum ikki far um, hví betongbyrging var bygd um ánna. Við lemmum kundi tú byrja av ánna, so fekst stórur djúpur hylur. Vit hildu tá, at hetta vóru leivdir frá enskum hermonnum, sum høvdu búð í barakkum har á leiðini. Ikki fyrr enn eg […]

The post Heilt fá fólk vita søguna um brandhyljarnar í Havn appeared first on Hvannrók.

The village of #Svínoy (pop. 31) lies in fertile lowland isthmus surrounded by mountainous areas. Its name means Swine (or Pig) Island.

The island is relatively flat. One can follow the “Eystur í Hagan” road to enjoy the view of #Fugloy

#føroyskt #FaroeIslands #FaroeseCities

Co wspólnego mają ze sobą Sámal, Ruth, Baran, Foka i Ostrygojad. Dziś o tych, którzy strzegą i ratują na farerskim morzu i lądzie.

#FarerskieKadry #WyspyOwcze

https://farerskiekadry.pl/2025/10/na-strazy.html?utm_source=instagram-business&utm_medium=jetpack_social

Nieposiadające własnych sił zbrojnych Wyspy Owcze i Grenlandia strzeżone są przez fregaty Duńskiej Marynarki Wojennej. Na wodach archipelagu spotkać jednak można także farerskie jednostki patrolowe. Kongelige Danske Marine dysponuje flotą czterech fregat klasy Thetis. Zbudowane w latach 90-tych jednostki, z portem macierzystym w Frederikshavn, docierają niekiedy aż do wybrzeży Islandii. Dostosowana do wymagań północnego Atlantyku […]

Artykuł Na straży pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

Po wizycie w #Hósvik powracamy do położonej po drugiej stronie cieśniny osady #Selatrað. Gdybyśmy cofnęli się w czasie o ponad pół wieku, moglibyśmy przemierzyć wody dzielące wyspy #Streymoy i #Eysturoy na pokładzie promu #Sundaferjan. Dziś po dawnym portowym zgiełku nie pozostało tu już nawet echo. Tu kończy się senna droga nr 65. Dalej na północ, ku Oyri, biegnie wiodący przy brzegu cieśniny szlak.

W okolicznych toponimach odnajdziemy ślady dawnych wydarzeń. Przy kamieniu #Tingsteinur w czasach wikińskich najpewniej obradował "esturojski" #ting. Bliżej brzegu, przy #Gálgasteinur, stała za pewne szubienica (#gálgi), na której dopełniał się wymiar kary wymierzonej kryminalistom.

W naszym przewodniku po archipelagu wspominamy, że Selatrað znane jest z przyjemnego, założonego w roku 1913, parku oraz pierwszego betonowego kościoła na Wyspach Owczych (1927).

Cechą, która wyróżnia osadę na tle innych farerskich mieścin jest jej zabudowa. Rozrzucona po okolicznych wzgórzach, w niczym nie przypomina powszechnie występującego na archipelagu zwartego układu domostw (far. #tún).

Nazwa #Selatrað łączy w sobie #staronordyckie słowa selr (foka) i látr (lęgowisko). ______________________________

#wyspyowcze #farerski #farerskiekadry #farerskiemiasta #lingwistycznie #føroyskt

Tá vit vóru smábørn við Landavegin í 1950-árunum, vóru ikki nógv hús vestan fyri Kinabrekkuna, sum er partur av Landavegnum. Vit kendu hvørt andlit, tí bilarnir vóru fáir ella mest sum eingir. Fólk komu dagliga til gongu eftir Landavegnum fram við hjá okkum. Vit búðu hinumegin Rættará yvir av Vesturkirkjuni. Har um leiðir vóru gøtunøvn […]

The post Perskonugøta – Hvør var nú Harra Per og kona Per í gøtunavninum? appeared first on Hvannrók.

Dziś - z perspektywy #Selatrað - spoglądamy okiem obiektywu w kierunku otoczonego potężnymi wzgórzami miasteczka #Hósvík. Obie te mieścinki do roku 1976 łączył prom #Sundaferjan. Po latach służby stał się on zbędny, gdy wyspy #Streymoy i #Eysturoy spięto mostem (wg Farerów “jedynym na Atlantyku”), zaś pomiędzy #Oyrarbakki a #Skálabotnur wydrążono tunel.

Dzieje Hósvík - położonego na wschodnim brzegu wyspy #Streymoy - sięgają czasów tak dawnych, że w jej pierwotnej nazwie - #Þórsvík - znajdziemy literę nieobecną już w farerskim alfabecie! Tym samym po polsku osadę nazwać moglibyśmy “Zatoką Tora”.

A co stało się z zapomnianą na Wyspach Owczych literą Þ? Już w XV wieku przeszła ona w “t” lub “h”. Podczas gdy Islandczycy do dziś mówią ‘það’ i ‘þetta’, Farerowie używają słów ‘tað’ oraz ‘hetta’ [odpowiednik angielskiego “it” i “this one/that one” / ono - ten].

Co ciekawe, sami Farerzy nie są do końca zgodni co do kierunku, w którym podążyć miała litera “Þ”. Czwartek mieszkańcy #Suðuory określą mianem #tórsdagur, zaś pozostali mieszkańcy archipelagu - #hósdagur. Zatem Hósvík czy Tórsvík? Czy stolica Wysp Owczych zwać się powinna Hóshavn?

W naszym przewodniku po Wyspach Owczych wspominamy także, iż “latem #Hósvík jest gospodarzem popularnych regat, zimą zaś – jedną z #nýggjársbygd, czyli „wiosek noworocznych”, do której na wspólne świętowanie zjeżdżają okoliczni mieszkańcy”. ______________________________

#wyspyowcze #farerski #farerskiekadry #farerskiemiasta #lingwistycznie #føroyskt

#Søldarfjørður jest jedną z szeregu wioseczek i mieścinek ciągnących się wzdłuż wschodniego brzegu #Skálafjørður na #Eysturoy. A my z okna @sabina_na_wyspach_owczych podziwiać możemy farerskie widoki.

Liczące dziś 329 dusz miasteczko zwało się dawniej #Sølmundarfjørður - Fiord Sølmundura. Kim był tenże Sølmundur?

Według "Føroyinga søga" #Grímur Kamban był pierwszym wikińskim wodzem, który osiedlił się na archipelagu. Jego syn zwał się Torstein Skrofin, syn Torsteina - Tórólvur Smør. Zaś synem tego ostatniego - a prawnukiem Grímura - był niejaki Sølmundur. I to za pewne on uwieczniony został w tym farerskim toponimie. Jest to dość intrygujący ślad dotyczący tego, gdzie żyły pierwsze pokolenia Farerów, bowiem źródła historyczne w konkretny sposób wymieniają jedynie #Funningur.

Na kartach "Wyspy Owcze. #Przewodnik turystyczno-kulturowy" wspomnieliśmy także, że “wieś znana jest z kilku szkółek drzew iglastych. Dzięki osłonięciu od wiatru, mogły one zapuścić korzenie w tych mało gościnnych dla lasów stronach”. Największa z nich otacza cztery wielkie zbiorniki przy brzegu fiordu - ślady brytyjskiego składu paliw z okresu "pokojowej okupacji". Po wojnie zbiorniki nabyła spółka Føroysk #Oljusøla. W roku 1949 stała się ona częścią firmy Dansk Petroleum A/S, którą następnie wchłonął amerykański gigant #Esso. Dziś w pobliżu swoją bazę paliw ma firma @effoforoyar. ______________________________

#wyspyowcze #farerski #farerskiekadry #farerskiemiasta #lingwistycznie #føroyskt

Nad zatoką #Gøtuvík leżą trzy wsie znane pod wspólną nazwą #Gøta - #Syðrugøta, #Gøtugjógv i #Norðragøta. Ich wspólny mianownik nawiązuje do dawnych czasów, gdy przebiegała tędy ścieżka (gøta) między #Skálafjørður a północnym-wschodem wyspy #Eysturoy.

Licząca 647 dusz mieścina Norðragøta jest - jak sugeruje nazwa - tą najbardziej wysuniętą na północ z całej trójki. Coś dla siebie znajdzie tutaj każdy. Miłośników futbolu przyciągnie stadion #Serpugerði - obiekt trzykrotnego mistrza kraju i zdobywcy sześciu pucharów, klubu @vikingur_fo (zdjęcie przy olbrzymiej futbolówce obowiązkowe). Pasjonaci historii poszukają z pewnością śladów legendarnego Tróndura i Gøtu, bohatera sagi #Faereyingasaga. Lubiących piesze wycieczki ściągnie tutaj #szlak wiodący ku #Leirvík - po drodze czekają schody z poręczami, a w pobliżu szczytu #Leirvíksfjall - luneta umożliwiająca obserwowanie widoków aż po Wyspy Północne. Smaczkiem architektonicznym będzie zaś siedziba gminy Eysturkommuna. Budynek - nowoczesne nawiązanie do farerskiej klasyki - spina swym trawiastym dachem brzegi strumienia i pięknie wpisuje się w krajobraz. Obok dzieła biura @henninglarsenarchitects nie sposób przejść obojętnie. ______________________________

#wyspyowcze #farerski #farerskiekadry #farerskiemiasta #lingwistycznie #føroyskt

With a record set in July 2018 when Benny Nielsen from #Hoyvík won 3.4mm DKK...

#Gekkur

#Gekkur is a televised #bingo game with spinning wheel. Participants buy game cards at a local store (40 DKK) and follow along live on Kringvarp Føroya Tuesday evenings.

If they win, they call in to the show and enter a series of complicated bonus rounds...

Over the past 25+ years over 4200 lucky players won 120mm DKK in #Gekkur.

#føroyskt #WordOfTheDay #KVF

#Spectators of the #B36 Tórshavn – #NSÍ Runavík match (3:0) in August 2015 were given #tickets for the game against FC Suðuroy.

#Faroese word for ticket is #atgongumerki (atgonga - admittance + merki - sign, stamp, badge).

Koyr á Føroyar #føroyskt #WordOfTheDay #football

#Oyndarfjørður (pop. 126), mentioned in #Hundabrævið, was isolated until 1974 when a #road finally arrived.

The village name in #Faroese derives from the man’s name #Oyvindur.

The #church, a traditional wooden church with a #turf roof, was built in 1838.

At the beach you can see two rocking stones called #Rinkusteinar.

#FaroeseCities #føroyskt #WordOfTheDay

 Hjartaliga til lukku við brúdleypsdegnum, Tórhild og Símin Hannus.

Veitsla varð hildin í Eiriksgarði. Har var pyntað og borðreitt fyri næstan 200 fólkum. So gott sum øll í Dali vóru við og sera mong úr Fuglafirði. Eg sat og royndi at minnast brúdleypið fyri 25 árum síðani, men í talunum fekk eg at vita, at tað var eitt sera lítið selskap, sum hátíðarhelt brúdleypið fyri 25 árum síðani. So tað var ríkiliga kompenserað við stórum silvurbrúdleypi. 

Seks skeinkjarar syrgdu fyri, at fólk ikki var tyst undir borðhaldinum. Forkunnugt var at fáa rabarbusnaps, hugsi hann var stuttfluttur.

Sangurin gekk sera væl, tað ger hann vanliga í Dali, tá ið harmonikurnar spæla. Jónleif hevði yrkt teimum ein sang, og lagið var "Sigarettir, whiskey og villar gentur"

Jóannes og Jónleif spældu harmoniku. Jónleif var borðstjóri, og tað var stuttligt at hoyra um eskapadur hjá honum og Símin Hannusi og øðrum dalbingum í ungum árum.

Brúðarparið fekk fleiri talur. Tórhild hevur sera stóra familju, okkum varð sagt, at hon hevur 100 systkinabørn. 

Johild helt eina stuttliga talu, sum serliga fokuseraði uppá arbeiði í Dali.

Oddvør legði dent á tað góða grannalagið inni á Gerði. 

Systir Tórhild og mong við henni løgdu dent á, hvussu hjálpsom tey eru, Tórhild setur Símin Hannus í gongd, og símin Hannus setir arbeiðið í gongd

Brúdleypið var siðbundið við brúðarvísu og Leivi Øssurson og síðani brúðarvalsi. Eitt sum var øðrvísi, enn eg havi upplivað áður var, at borðstjórin helt fram við arbeiðinum eftir borðhaldið, hann boðaði frá, at nú byrjaðu dansurin um 7 minuttir, og at fólk skuldu halda hol, meðan brúðarvísan varð sungin.

Stuttligt at hitta Eyðgerð, mín gamla klassakammerat, festligar báðar í selfie!

Fagna kærleikanum!

Trolle – wielkie istoty z nordyckich legend – zdają się zamieszkiwać przede wszystkim Norwegię. Farerski folklor wypełniają raczej podania o huldufólk. Trolle znalazły jednak swoje miejsce także na Wyspach Owczych. A konkretniej na kartach słownika. Te mityczne istoty rozsiadły się w farerskim wokabularzu po licznych, nierzadko zaskakujących słowach. Łączy je wspólny człon – trøll. Głowa […]

Artykuł Trollowanie po farersku pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

On this episode, we talk to out good friend Hogni about this year's G! Festival. We'll hear about the crowd pleasers, emerging artists, and the occasional curve ball that make the festival what it is.

Then we'll listen to a silent disco, which is a little difficult due to the whole "silent" part.

Also, we're raising money for a new season of podcasts, if you want to pitch in, here's the link.

Nierzadko spowita mgłą droga krajowa nr 50 to obecnie dość rzadko używana trasa. W roku 2025 najczęściej spotkamy na niej turystów spragnionych świetnych widoków na jej trasie i intrygujących odnóg. Jednak w roku 1966 otwarcie Oyggjarvegurin odmieniło życie mieszkańców stolicy Wysp Owczych. Zanim wybierzemy się w fotograficzną podróż po Drodze Wyspy (jak należało by przetłumaczyć […]

Artykuł Oyggjarvegurin pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

Czytelnicy papierowej wersji „Farerskich kadrów” pamiętają być może rozdział zatytułowany „Wiadukt donikąd”. Relacjonowałem w nim swój spacer po niedokończonej obwodnicy stolicy Wysp Owczych, okraszony zdjęciami opuszczonych wiaduktów. Plany jej budowy miały już – w roku 2018 – ponad trzydzieści lat. Okazuje się jednak, że już niebawem na opuszczonej inwestycji przestanie wreszcie hulać jedynie wiatr. W […]

Artykuł Wiadukt donikąd – epilog pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

On this episode, we learn the history of a Faroese boat whose name, translated into English is "Northern Lights" but whose Faroese name contains characters this American keyboard doesn't have.

The creators of this podcast thought the boat was a sailing ship from the late 1800s. Turns out, we couldn't have been farther from the truth. Step onboard as we learn the unexpected history of an iconic Faroese ship.

Fyrsti sálmur í dalskirkju  í dag var Tíðin rennur sum streymur í á eftir Fríðrik Petersen, og lesturin var ein hjá Gudmundi Bruun. Hann byrjar við einari so vakrari mynd av Bøsdalafossi, har hann stendur á einum stórum steini úti í miðjuni við streymandi ánni báðumegin við. Kirkjan stendur á klettinum, meðan tíðin rennur framvið. Fyrst hugsaði eg, er tað ringt ella gott, stendur hon í stað sum ein gamaldags leivd, ella stendur hon sum ein bjarging, ein góður stabilisator í lívsins hurlivasa? Høvundurin tulkar avgjørt myndina upp á seinna mátan. Eitt annað poeng hjá Gudmund Bruun var, at kirkjan, samkoman ella felagskapurin má ikki vera sær sjálvum nóg mikið og útihýsa øllum øðrum. Ævigt galdandi góð ráð.

Annfinn, Helga, Sjúrður

Helga hevur tikið arvin upp eftir mammuna , Vilhelminu, sum urguspælari. Í dag tóku hesi trý sær av gudstænastuni.

Í Dali er ymiskt á skránni, nú ið summarið er í koming. Á Toft byggja tey útipall og nýtt rúm innanfyri. Tey á Deild og í Malthúsi arbeiða altíð við onkrum. Johild setir niður epli, og Bødvar vaskar húsbilin. Í Putlhúsi verður umskipað, so at tað verður rúmsáttari í stovuni.

Hesir báðir eru farnir at mála kirkjuna.

Ein vælsignað løta á Bræðnum

Og hesir báðir ganga túr

Knajpki serwujące dorsza z frytkami. Czekoladki Dairy Milk na sklepowych półkach. Farerzy z domieszką szkockiej krwi. Liczni fani Liverpoolu i Manchesteru United. To spuścizna brytyjskiej pokojowej okupacji Wysp Owczych. Rzadziej wspomina się o tajemniczej, tytułowej przypadłości, na którą zapadli żołnierze stacjonujący na archipelagu.

Artykuł Faroeitis pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

On this episode, we talk to one of our favorite Faroese musicians, Sakaris. We'll revisit his performance at the 2023 G! Festival and talk about what it takes to write a great song (hint: it often involves writing a lot of bad songs first.) Sakaris has put out a new single, it's well worth a listen.

We'll also talk a little about Sissal, the Faroese singer who made it to the finals of the Eurovision Song Contest, making her the first Faroese person to achieve that. You can hear her song here.