Nógvu unglingarnir, sum vuksu upp við Landavegin í mínum ungdómsárum, búgva fleiri ikki við Landavegin. Men tað ger bátasmiðurin 68 ára gamli Mikkjal Müller. Hann býr í barnaheiminum, har hann hevur bygt sær verkstað skamt frá ánni. Í vikuni vitjaði eg Mikkjal eisini at frætta, hvussu gekst við nýggja 4-mannafarinum. Næstan lidna 4-mannafarið er serligt, […]

The post Bátasmiðurin Mikkjal Müller smíðar sær 4-mannafar heima appeared first on Hvannrók.

Kokkur á Fiskastykkinum og Úti á Gjógv í Sandavági er Sonni Zachariassen, sum eg fyrr havi møtt í Húsagarði á Hotel Brandan í Havn. Sonni hevur verið her síðan august í fjør. Jana Jonhardsdóttir myndprýddi veggin við inngongdina til køkin, har Sonni stendur.

Omanfyri sæst inngongdin til restaureraða bygningin Úti á Gjógv, uttanfyri Fiskatykkið, í Sandavági, har William Heinesen gjørdi bumerkið. Avbjóðingin hevur verið at halda eina javnvág millum at skapa nakað nýtt og at varðveita tað gamla, sigur arkitekturin. Nú er hetta eitt mentanarhús við servering. Hóast fiskastykki eru at síggja í til dømis Suðuroy, Fuglafirði og úti við Strond í Havn, er hetta fremsti savnandi varði yvir klippfiskatíðina í Føroyum, eg havi sæð.

Hvar eg so ferðist í syðra Evropa, leiti eg á havnalagnum eftir farsporum og ímyndum, sum horva aftur til uppskipingarpláss, sølubúðir og matstovur, ið hava handlað hesa bestu vøru, sum nakrantíð fór og enn fer úr Føroyum. Mest sum óbroytt av tíðarinnar tonn, er hon enn haldførasta vøran, hóast hon ikki flytir fjøll á roknskapararkinum. Óbroytt, genuint og autentiskt. Tað er tað, sum svangi og kræsni gómin vil hava. Í mínum huga ein eins greið og góð søga um, at gastronomiin, matstovulistin, kann vinna á yvirskipaðum logistikki og turrisligum bókhaldi.

- Dreymurin hjá okkum hevur verið at gera hetta meir enn hundrað ára gamla restaureraða pakkhúsið Úti á Gjógv til ein varða yvir klippfiskatíðina í Føroyum, og samstundis kunna hýsa nútímans fundar- og ráðstevnuvirklsemi í sjarmerandi hølum, ið anga av sølu og saltfiski. Nú karmarnir eru lidnir, skulu teir fyllast við innihaldi. Tað siga Atli Gregersen, eigari, og Jonleyg Joensen, sum er leiðari. 

Ognirnar vórðu keyptar fyri tíggju árum síðan, og í heyst var pakkhúsið Úti á Gjógv so spakuliga tikið í nýtslu, sigur Atli. Samstundis hevur arbeitt verið við, at fáa seinastu tingini uppá pláss í nýumvælda pakkhúsinum frá 1912. Mayfinn Norðoy hevur verið arkitektur. Á vegginum aftanfyri hann, hanga autentiskar turkirammur, sum eisini síggjast í rúgvum við inngongdina.  

Nú er arbeiðið komið á mál við innrætting, søguligum tilfari og at bjóða hølini út til fundir, ráðstevnur og tiltøk. 

Í hesum sambandi verður skipað fyri ymiskum tiltøkum um vikuskiftið. Undir heitinum Fittligur fríggjadagur er í kvøld tónleikabingo á Fiskastykkinum. Og sanggleðini bilti einki í dag, tá hesir tríggir stemmaðu í við Eg minnist úr gomlum søgum, so øll tóku undir í nýggju hølunum, sum rúma nógvum fólk, alt eftir, hvussu dekkað verður upp. Spennandi er at síggja, at lúkurnar, sum hava verið millum hæddirnar, nú eru lagdar við glasi, sum gangast kann á, umframt at tær opna sýnið millum rúmini.

- Hann er ein fongur fyri bygdina, ja alla oynna, siga teir báðir um Atla, sandavágsmaðurin, Bjarni Prior, sum er borgarstjóri í Vága kommunu, og 87 ára gamli lokali lærarin, Heini F. Petersen, ið er fremsta kelda til søgugranskingina kring klippfiskin í Sandavági, sum Jegvan Elias Thomsen, sum eisini fekk ein bretskan trolara, Lammermuir, kallaðan eftir sær í 1956, fór undir fyri meir enn hundrað árum síðan.

Lokali Gøtumaðurin, Lyon Hansen, sang Úti á Gjógv í dag og í morgin verður enn ein Gøtumaður at hoyra, Son of Fortune, sum er listafólkanavnið hjá Benjamin Petersen, ið so meistarliga tulkar Alone and Forsaken hjá Hank Williams. Sunnudagin er várkonsert við Vágakórinum, og so fer Gunnar Nolsøe at vera vertur, tá Jóan Pauli Joensen fer at tosa um fólkalívið í klippfiskatíðini, Lydia Berg, fer at greiða frá egnum royndum at arbeiða í fiski í Sandavági og Astrid Andreassen fer at greiða frá um fiskatekningarnar, ið prýða hølini Úti á Gjógv. Tiltøkini eru ókeypis.

Fyrr hevur verið fult teknaður felagsdøgurði fyri ein heilt bíligan penga, og næst síðsta leygarkvøld var ein gastronomisk ferð eftir havbotninum, havfløtuni og fjøruni, tá borðreitt varð við sjey rættum, við lomviga í miðdeplinum, alt samalt stuttflutt og heimagjørt. 

Her sæst aktuella matkortið. 

Uttan umrøðu er einkið, tað er sum at gera ein film, sum eingin vil síggja og aldri verður settur til sølu. Danska matblaðið Gastro hevur verið á vitjan í Føroyum, og í teirra nýggjastu útgávu skriva tey m.a. soleiðis um Fiskastykkið: 

“Når vi bliver spurgt, hvad der har været vores absolut bedste måltid, så er det hverken michelinstjerner eller indgrebet i pengepungen, der er afgørende. Det er stemningen, lokationen og selskabet, der især afgør, om det er et måltid, der går over i erindringen og lagres som et af de helt særlige. Således var det for Mette på Fiskastykkið, at alt gik op i en højere enhed og en virkelig veltillavet, men også ganske simpel fiskesuppe bragte tårer frem”

Jesar Hansen hevur fotograferða meðan tey turka klippfisk á Fiskastykkinum og arbeiða hann Úti á Gjógv í Sandavági. Fornminnissavnið eigur myndirnar.

Á nýggju vakurt innbjóðandi heimasíðuni hjá Fiskastykkinum stendur, at vinnur koma og fara. Hóast klippfiskur ikki verður virkaður til úti á Gjógv longur, so er í grundini lítið og einki broytt. Umhvørvið og hølini eru tey somu. Og um tú gevur tí gætur, so hoyrir tú enn søguna onkustaðni úr rúminum inni við síðuna av. Titandi fótafet. Glintandi búnýti. Virksemið er her enn. Bygdarfólkið er her enn. Og ikki minst – fyrstafloks fiskur og annað gott til matna. Jú, Fiskastykkið er her enn. Tað er bara ein trong gøta, ið skilur sundur kaféina Fiskastykkið og hølini í Pakkhúsinum Úti á Gjógv, sum vit leiga út til eitthvørt høvi. Hølini eru hundrað ára gomul, men sett í stand av ný, og tey finnast í øllum støddum og kunnu leigast út til fundir, ráðstevnur, veitslur og annað.

At seta onnur støð enn Havnina á skrá er ein avbjóðing, ið summi fáa at rigga. Fiskastykkið og pakkhúsið úti á Gjógv er eitt teirra, ið sýnast rigga framúr. Sama er uppi í Gásadali. Kanska er tað so, at síðan mongu hermennirnir vóru her undir krígnum og flogvøllurin seinni varð tikin í sivilt brúk, hava Vágafólk í størri mun enn onnur lært seg og foredlað tænastuhugtakið, og at møta øðrum, sum vilja hava ein bita, sleppa at gista ella bara spyrja um veg ella praktiskar upplýsingar. Í so máta skara Vágarnar framúr. Eisini við hesum fremsta varða yvir klippfiskatíðina.

Faroese utility company SEV is increasing its capacity to utilize wind energy in the so-called Main Area with the investment in a synchronous condenser and a battery energy storage system (BESS). A synchronous condenser with 15 megavolt amperes of reactive power plus a BESS with a 12.5-megawatt hour storage capacity are currently being installed at […]

The post SEV invests in more technology to utilize wind power appeared first on Local.fo.

The Faroe Islands succumbed to just a second defeat in eight matches when they were defeated 1-0 by North Macedonia in Skopje on Monday in an exhibition match. The friendly nature of this match allowed head coach Håkan Ericson to make seven changes from last Friday’s draw in Moldova, giving some of the fringe players […]

The post A good match yet disappointing: North Macedonia 1 – 0 Faroe Islands appeared first on Local.fo.

Hetta er stripped down pallurin, ið møtir tær, tá tú kemur inn í Høllina í Norðurlandahúsinum. Klavertónleikur, hamrandi og tó spinkult hangandi, forstemt stillaður, millum heims og heljar, sum vart tú í dekadenta Berlin fyri kríggið, saman við Kurt Weil og Bertolt Brecht, har alt kann henda, alt eftir hvat tey møttu í ófrættatíðum droyma um, ella eru bangin fyri.

Men tað er Dánjal á Neystabø, sum situr í sterka ljósinum, ið kastar markantar skuggar upp á stóra føroyska løriftið, og við Gebrauchmusik teleporterar okkum inn í eina mytu, sum hóast føroysk, í mínum huga hevur Berlin sum umhvarv.

Við lokalrealistisku søguni um Lykken, tað er Poul Jóhannus Poulsen (1925-1971), sum í eitt tjúgu ára skeið, fram til hann doyði, bygdi Lykkenborg í Miðvági, sum botni, hevur Det Ferösche Compagnie gjørt eina kraftfylta mytu við altjóða broddi um føroyska serlingin. 

Eg sá leikin í Høllini í Norðurlandahúsinum í morgun klokkan tíggju saman við starvsfeløgum og næmingum úr Vágum. 

Ein sterk løta, tveir intensir tímar við steðgi, sum øll, ið eru knýtt at skúlaverkinum, eiga at unna sær at síggja. Og njóta eina felagsmáltíð omaná, liggur tað fyri.

Umframt Dánjal, eru Kristina Sørensen Ougaard og Búi Dam á pallinum, sum er so meistarliga einfaldur, at eg fari at hugsa um inn og útgongdir í filmum hjá Wes Anderson, og sjónvarpsrøðina Seks spurningar um at vera menniskja, sum teir báðir, Dánjal og Búi, nýliga gjørdu, og Nám stuðlaði fyri hvønn part. Aftur hesuferð hevur Nám gjørt uppgávur at loysa innan og eftir leikin.

Hetta er ein stillførur, men effektfullur leikur, um skipaðan ágang, yvirgreb. Tað, at hin sterkari ger sær dælt av støðuni, og tilætlað velur at gera seg inn á hin, sum í støðuni er veikari. Tað, sum ger søguna so fleirflættað spennandi er, at ágangurin eisini kann verða gjørdur í bestu meining, tí hin sterkari vil aga, menna og uppæla hin veikara, at flyta hann upp á eitt hægri menningarstøði, sum alt samalt eru tankar, ið komu fram millum upplýstar kolonialistar og harrafólk, kanska serliga bretar, síðst í 1800 talinum, tá júst hesi boð vórðu hildin fram, sum fremsta uppgáva hins hvíta, mótvegis tí svarta, í innløgdu hjálondunum, sum eisini sampakkar væl við bíbilska skriftstaðið ”Farið út um allan heimin og kunngerið gleðiboðskapin”.

So nógvar týskar sjónvarpsrøðir eru í umfari, sum allar lýsa Berlin fyri kríggið, Das Haus der Träume til dømis, og The Serpent’s Egg (1977), sum er ein av undirmettu Bergmanfilmunum, ið kortini lættliga skapar resonans, at tesan hjá Schiller frá 1700-talinum um Theater als moralische Anstalt hongur í luftini, og dregur teg sum áskoðara inn í kjarnan í søguna, so tú fert útaftur bæði upplýstur og indigneraður. Hetta er aktiónsteatur.

Ágangur nummar eitt er bygdafólkið og ein representativur happari, sum er uppspunnin til høvið. Vit taka synd í hinum happaða. 

Ágangur nummar tvey er skúlin, ið vil hava beinar linjur, har høvuðspersónurin bara kann gera poetiskar krúllur. Vit blíva indigerað av skúlans duldu, men væl skipaðu makt, ið byggir á eftirlit. 

Ágangur nummar trý er frú Bonnevie, kona sjúkrahússtjóran í Havn, lýst í Søguni um hini (Doris Hansen 1996) sum hon, ið allíkavæl ger arbeiðið, sum maðurin ikki hevur stundir til, og sum tí sjálvbestaltað ger seg til umboð fyri eitt fjart yvirharradømið, ið ikki tosar sama mál sum Lykken. Nú blíva vit í øðini av bezzerwisser makt, sum bara vil okkum tað besta, tí tey í hold og sinn eru tað besta og einki annað. Nurse Ratched er sum einki at rokna, javnmett við frú Bonnevie. At Lykken er eins góður til hendurnar og Ovartaci, varnast eingin í mytologisku framsetingini.

Ágangur nummar fýra er anstalturin Rødbygaard í fremmanda landinum. Við glintandi tungum lyklatyssum og bleiktrandi lummalyktum, eru vit nú mitt í klassikaranum One Flew Over the Cuckoo's Nest (1975), sum Filmsfelagið vísti herfyri, og Kári Leivsson innleiddi. Og tó. Vit eru mitt í søguni um Lykken, Færingen, sum verður umplantaður í danska jørð. Leikurin er beint her. Hjá okkum. Vit skriva okkum inn í søguna. Hetta er sterkt.

Kríggið, sum leikar í uttanfyri, verður loysnin, so Lykken verður sendur heimaftur. Men ikki fyrr enn yvirlæknin hevur ballast í fýra dagar. Tástani minnist hann til færingen, hann hevur sett í isolatiónsselluna. - Kríggið er av, og vit hava gloymt teg.

Hetta eru krassar sakir. 

Men so stilført fortaldar, at tú skakast og verður ikki sørt rørdur, ja til tár, júst í hesum petti, tá Lykken verður leyslatin og sleppur heim, sum var tað Mandela. 

Og so fáa vit søguna um, hvussu Lykken bygdi húsini stigvíst, alt eftir hvat hendi úti í stóru verð. Rúm fyri rúm. 

Í dag er ein fjøl eftir. Upprunaliga er hon úr gomlu kirkjuni í Miðvági, innan hon bleiv partur av konstruktiónini Lykkenborg. Nú fylgir hon leikinum sum ein halgilutur.  

Útgangsorðini gevi eg fyrrverandi býararkitektinum, Gunnari Hoydal, sála, sum í savninum Hús úr ljóði (1987) í heilt øðrum høpi yrkir um Húsini. 

Seinastu myndina tók Gwenaël Akira Helmsdal Carré í Miðvági, tá leikurin Lykkeborg varð frumsýndur.

This month several Faroese festivals revealed additional names for their summer 2023 line-up. Syðrugøta’s G! Festival, which will take place on July 13th to 15th, revealed its first six acts in January with an additional seven acts—all Faroese—revealed this past month: RSP, 200, Marius DC, Byrta, Marius Ziska, Hogni, and Annika Hoydal. The Summar Festival, […]

The post Music festivals announce more artists for this summer appeared first on Local.fo.

Kiedy już soczysta czerwień zabudowań stołecznej starówki nasyci nasz wzrok, warto rozejrzeć się w poszukiwaniu drobnych smaczków. Niewielkie tabliczki opisujące budynki mogą przynieść nie jedno zaskoczenie. Jedną z takich tabliczek przymocowano do niepozornego, pokrytego falistą blachą budynku. Ten trzykondygnacyjny, stojący w północno-wschodniej części Tinganes, budynek nie należy być może do najpiękniejszych w farerskiej stolicy, jednak […]

Artykuł Portugálið pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

On this episode, we talk with the head of Visit Faroe Islands about the tourism industry in the Faroe Islands and how its holding up during the weird few years we've all lived through. We also talk about fun things to do when you're visiting in the winter.

We also talk about the (almost) announcement of a new Atlantic Airways flight to New York, and we (almost) stand in the snow in one of the most touristed spots in the Faroes. 

Note: The story about the Atlantic Airways story could change at any moment. If there are updates, we will post them in the show notes here, and we'll also do a special podcast when the official announcement comes out.

Kom um dagarnar í blaðnum Birting frá 2000 fram á forvitnisliga mynd frá 1956 av “postbátinum” Sigmundi hjá Torshavns Mælkeforsyning og margarinefrabrik. Vit ungu søgdu Sigmundur hjá Meiarínum. Sigmundur er júst komin úr Havn og leggur at við Sjógv í Kollafirði. Fyri meg og onnur serlig mynd, tí ikki fyrr enn í juli mánað í […]

The post Úr myndasavninum – Sigmundur var í 1973 søktur millum Stong og Eystnes appeared first on Hvannrók.

The Faroe Islands opened their Euro 2024 qualifying campaign with a tight 1-1 draw against Moldova in Chișinău on Friday, which means the nation is still looking for its first competitive away victory in over two years (Andorra, September 2020).  In the nation’s first competitive match since the historic victory over Türkiye last September, the […]

The post Moldova 1 – 1 Faroe Islands: A case of Jekyll & Hyde appeared first on Local.fo.

Jógvan Steingrím Rasmussen, høvuðskokkur, er fremstur í liðnum í køkinum í Áarstovu, nú borðreitt verður við bankatoski. Hinir á køksliðnum eru frá vinstru Hjalmar, Jónas og Magni.

- Uttan teir, matstovuleiðaran John, tænararnar og hesar fantastisku karmar, sum søguligu húsini eru, bar hetta ikki til, tí hetta er eitt felags avrik, sigur Jógvan, sum í fjør flutti heim úr Danmark, har hann hevði egna matstovu.

Eg kenni hann sum Stóra Jógvan, tí hann er uppvaksin í Tórsbyrgi, har ein annar Jógvan er, okkara Lítli Jógvan, kallaður. Um aldarskiftið skrivaði mamman, Valborg, saman við Sigrid Dalsgarð, bókina Maturin, sum Skúlabókagrunnurin gav út, beint eftir at tey eisini høvdu givið út Grønu og Reyðu Døgurðabókina hjá Mariu Vilhelm úr Vestmanna.

Nú er aftur toskur á Bankanum. Tað vóru tíðindini í vikuni, eftir at havrannsóknarskipið Jákup Sverri var komið aftur av Føroyabanka. 

- Serligi toskastovnurin á Føroyabanka er komin fyri seg aftur. Tað er niðurstøðan hjá Havstovuni eftir nýggjastu yvirlitstrolingarnar.

Eftir hampuligan fiskiskap í áttatiárunum, var sera lítið at fáa á Føroyabanka í hálvfemsunum. Um aldarskiftið var aftur nógv at fáa og í 2003 var rættiligur rokfiskiskapur á Bankanum. Síðani minkaði fiskiskapurin aftur ár um ár og í 2008 varð Føroyabanki stongdur fyri vinnuligari veiðu. Men nú sær serliga toskaslagið á Føroyabanka út til at vera komið fyri seg aftur.

Av uppløgdu veiðini hevur Áarstova keypt tosk frá Barðinum til útseldu borðreiðingarnar, sum eru hetta vikuskiftið.

Innan vit sessast kring bátin, sum er borðið uppiá í Beintustovu, fáa vit til viks ein svalligan vælkomudrykk, ið er perlandi turr Deutz sjampagna í søguligu stovuni við fríum útsýni yvir Eystaruvág.

- Planurin er at gera eina kalda servering við toska ceviche við tigre de leche, og saltaðum toski við oystra mayonnaise og súrkáli, sum fyrsta felags servering, sigur Jógvan, sum í góðari tíð hevur lagt og skipað skránna saman við matstovuleiðaranum, John Mikkelsen. 

- Síðani er ein heit servering við lippum, sum eru friteraðar við agurkusalati og remulátu, nokkso klassiskt, men við einum tvisti, sigur Jógvan við skránni í hondini, og greiðir frá um altíð at leita og finna tær bestu rávørurnar, og laga matskránna eftir tí, sum tá er til at taka.

- Høvuðsrætturin verður heilt klassiskt franskt pocheraða ryggjastykki av nýveiddum bankatoski við caviar buerre blanc, serverað við frískari grønari brandátu og rogni av síli. Tankin er kanska serligani at taka nakrar rættir, ið allir eru frá hvør sínum landi ella londum, og foreina teir við toski av bankanum her í Føroyum, sigur Jógvan um høvuðssýnið í skránni og borðreiðingini.

John greiðir frá, at vínið, ið er parað við matinum, er frá Josep Drouin í Bourgogne, sum er lýst í bókini Søga, vín og vinir, ið Hanus Kamban skrivaði fyri Áarstovu í 2015. Har renna vit okkum í hugtakið jørð terroir, og at eitt natúrligt samband má vera millum the soil terroir og hvussu vínið verður, the expression of the wine. Chablis vínið, sum verður skonkt í stórum kúputum glasi afturvið høvuðsrættinum, er úr tí norðaliga Bourgogne, og er nú mest sum fasta og hevdvunna paringin við feska toskinum av bankanum, Chablis.

Tigre de Leche, tikaramjólk, er peruviansk sýra, sum er sett til matin, ið annars er ráur og ikki hitaður a nakran hátt. Ein spennandi tilgongd, ið gevur ein góðan transparentan smakk, sum í lættleika stendur væl upp í móti tyngra og mótstríðandi súrkálinum í fyrstu samskipaðu serveringini við torski av bankanum.

Onnur servering hevur í denn grad ein tvist, sum Jógvan sigur. Lippur av feskum bakatoski innbakaðar og friturustoktar í øldeiggi úr nýggja brygginum hjá OY, sum ógvuliga hóskandi kallast Toskabryggj og eri í gulari dós. Leskiliga samansetingin, ið leiðir tankarnar á besta bretska fish & chips støð, er einføld og litrík úr tí gula yvir i tað grøna. Ein góður greiddleiki, næstan popp art.

Høvuðsrætturin er toskur, sum er pocheraður, ella lagaliga dampaður í vatni, í mesta lagi beint undir kókimarkinum við hvítari smørsós, beurre blanc, og rognum av síli, sum afturvið fasta hvítbleyta toskastrukturinum skapa ein varisligan bakvegg í munnholuni. Toskurin er lagdur á bok choy kál úr Kvívík. Vit skifta orð um fastleikan í hvíta kjøtinum, ið gevur eitt klistrandi klikk undir tonnunum, og sum norski Ragnar Sandbæk, ið kallar seg ”trålfisker, lærer, fiskeribyråkrat, forfatter, skribent og musiker”, lýsir sum innsiden på et kvinnelår í yrkingasavninum Forholdsregler mot haien, ið hann gav út og gav mær, tá vit møttust í Tromsø í 2000.

Kring borðið tosa Ingvar og Ólavur um tað strævna arbeiði at avhøvda tosk, sum er veiddur undir Føroyum. Eingin hevur so hart bein sum tann føroyski. Tað er stórur munur á Nýfunnlandi, Grønlandi og Føroyum. Tað er lagaligt at avhøvda fisk í Grønlandi, men hart í Føroyum. Frá søguligu ungdómstúrunum hjá Ingvari og Ólavi, flytir tosið til nútíðina, sum hevur nýggjar avbjóðingar við sær, nú vit hava dugnaligar útlendingar, ið manna bátar, til dømis indonesarar, ið burturav manna ein útróðrabát á Eiði, og stórur partur av køkinum umborð á Norrønu, ið á sama hátt eru útlendingar. 

Kendi sjónvarpskokkurin, Gutti, vil vera við, at samstundis fer stillisliga fram ein fremmandagering av egnum mati, til dømis í skismaðinum millum hugtøkini lættsaltaður toskur og saltfiskur. 

- Økið og søguliga tíðarskeiðið við stórheitstíðini á bankanum og katólsku sambondunum, er so lítið lýst í føroyskum bókatilfari, undirvísing og útbúgving, sigur Gutti við týðuligari adressu til skúlamyndugleikarnar. 

- Trupuleikin er, at vit ongantíð síggja endaproduktið, og tí ikki vita, hvat virði er í okkara vøru, sigur Gutti, og ger okkum serliga hugtikin av manninum, sum útvatnaði føroyskan saltfisk í Bilbao í eini av mongu sjónvarpssendingunum, har hann kannaði og lýsti saltfiskasambondini úti í heimi. 

- Øll eta, men eingin setur krøv, sigur Gutti. Menniskjansliga handfaringin, at vera bestur í verðini at gera saltfisk, manglar, heldur Gutti. Ikki bara toskurin, men saltfiskurin, sum vit skulu skapa og fáa forstáilsi fyri, hvat hann er og bleiv til í tí modernaða køkinum. Her eru skipini avbjóðingin, heldur Gutti, og sipar til arbeiðsplassini hjá kokkum. 

- At gera mat til fjúrtan mans, at fáa góða løn og góða frítíð er avbjóðingin, ja hóttanin, hjá okkum kokkum, sum enn ganga í landi.

Íbirtarin av Føroyabankakvøldunum síðan 2011, Jóhan Mortensen, heldur røðu og sigur, at hetta er eitt antiklimaks. 

- Toskurin er komin fyri seg, og alt arbeiðið hjá okkum øllum er rokkið. Men er hetta so endin á Føroyabankarørsluni? Nei, sigur hann við einum Churchill-sitati.

- Hetta er ikki eingang byrjanin til endan á Føroyabankarørsluni. Men kanska endin av byrjanini til Føroyabankarørsluna.

Nú byrjar veruliga stríðið, at verja og menna hetta Guðs tilfangi, sum vit so ofta hava tosað um í skjótt tólv ár. Vit hava sáað utopi og heystað veruleika, segði Jóhan við borðið í Beintustovu, og takkaði øllum, John, Ingvar og Ólavi, sum altíð hava verið til reiðar at skera og leggja lag á og vera til fyrimyndar hjá ungu kokkunum. 

Ingi Samuelsen, sum eisini er við borðið, eftirlýsir einum størri fokus á bankan, Føroyabanka, og alla hansara søgu og møguleikar. Kanska í einum festivali, har tankarnir hjá Jóhan, um at foredla bankatoskin, verða gjørdir til veruleika.

Í oddagrein í Blaðnum Vikuskifti hjá Portalinum, skrivar Ingi í dag soleiðis um bankatoskin:

Tað fyrsta, ið gerast skal, er at fáa sertifiserað bankatosk sum eina serliga vøru - eitt terroir - á hædd við vín, ostar, skinkur og annan serligan mat, ið hoyrir til eitt ávíst avmarkað øki. Neyðugt er at seta gongd á granskingarætlanir beinanvegin - eisini fyri at fáa at vita, hvat bretar og onnur vita um fiskin á bankanum, tí tað sigst, at fremmand havrannsóknarskip gjørdu sínar royndir, áðrenn Føroyar fingu sín sjálvsagda ræðisrætt yvir Bankanum.

Síðuleypandi skal arbeiðast fyri, at Føroyabanki gerst ein tjóðarlund, og kemur á Unesco-listan yvir heimsarvin, sum ein unikkur partur av verðini.

Út frá hesum eigur veiðan at skipast við strongum krøvum til fiskifør, hagreiðing, hvussu long tíð skal ganga áðrenn fiskurin verður avreiddur og so framvegis. Fiskurin skal landast til ávís virkir, ið eru góðkend til at salta tosk og ísa hýsu til serligu keypararnar úti í heimi, ið eru sinnaðir at rinda tann yvirprís, sum hesin makaleysi fiskurin hevur uppiborið.

Sjálvandi skulu føroysku matstovurnar hava sín framíhjárætt til rávøruna, eins og ein prosentpartur kundi verið latin á ein marknað ella eitt torg har landins borgarar – eigararnir av tilfeinginum – fáa møguleika at keypa sær eitt kók eisini.

Hetta er eitt neyðugt arbeiði, ið eigur at fara í gongd ongantíð ov skjótt, sigur Ingi. 

So flytir tosið seg til teir fornisku lutir, sum Jákup Sverri í vikuni fekk inn á dekkið undir síðstu yvirlitstroling á Føroyabanka. Helst eru hetta vraklutir av skipi, ið var søkt á bankanum undir fyrra veraldarbardaga, kanska Grimsbytrolaranum Sisapon, sum týski dreparakavbáturin UC.33 søkti lagnudagin 23. mai í 1917.

- Hetta er ein partur av okkara søgu, sum er verdur at varðveita, heldur Ólavur Sjúrðaberg, ið var við á túrinum og her sæst við einum gjar- og soppavaksnum steini av botninum á Føroyabanka. 

Undir yvirskriftini Føroyskur politikkur og fyrra heimskríggj - millum flutningstrupulleikar, kavbátar og danskan politikk, sigur Hans Andrias Sølvará undir Vísindavøku á Føroya Fólkaháskula í 2016, at til samans 17 føroysk fiskifør vóru søkt í mai, juni og juli í 1917: Elsa, Britannia, Beinir, Traveller, Streymoy, Brestir, Margretha, Orion, Isabella Innes, Mary Boyes, Freden, Immanuel, A H Friis, Kornsø, Cimbria, Vesta og Ceres.

Granskarar eru komnir eftir, at flestu skipini vórðu søkt av sama kavbáti, UC 33, førdur av kaptein-loytnantinum Martin Schelle. Samanlagt søkti hann 36 skip undir krígnum, men varð sjálvur søktur av einum enskum patruljubáti í St. George's sundinum hin 26. september 1917.

Omaná bankatoskin er sitrónfromasja, caneles, kaffi og brandy. Útselt er til allar borðreiðingar í Áarstovu har pláss er til 60 fólk til hvørja setu. Prísurin er 750 krónur fyri matin, sum við víni kostar 1300 krónur og 1400 krónur í alt tá vælkomudrykkur og kaffi og brandy omaná er talt við.

National carrier Atlantic Airways is soon to start flying between the Faroes and the US on a regular basis after years of repeated postponement of the planned opening of a direct route between Vagar and New York. Atlantic Airways CEO Jóhanna á Bergi told state broadcaster KvF that the airline will offer scheduled flights between […]

The post Atlantic Airways to offer weekly flights to New York as of late August — CEO appeared first on Local.fo.

Í seinastuni hava fólk strongt á, at vit skulu hava skipaða vetrarferiu. Tað hava tey í landinum, sum okkara skúlaskipan er úr, og vit gera næmingar til. Hetta er eisini tíðin, tá næmingar og onnur fólk kunngera á Facebook, at tey ferðast suður í heitari lond, og tey, ið søkja fjøllini, fara á skíferiu.

Umframt tað skúlafyrisitingarliga aspektið, er mangt, ið bendir á, at vit hava brúk fyri einum persónligum mentalum skáa hesa myrku og illfýsnu tíð, so styttast kann um tyngjandi kensluna av vetri.

Eftir at hava sæð Oscartilnevnda filmin Triangle of Sadness, Illsinnabitin, hjá svenska leikstjóranum Ruben Östlund, havi eg grundað yvir ferðavinnuna, og hvat hesin filmurin endar við. Hann er ein meistari at fáa fólk at undrast og ørkymlast, Östlund. Hvat legði filmurin upp til, og hvat man henda eftir at filmurin, sum er um ferðavinnuna, er liðugt hugsaður?  

Verið avbrotin í filmiska tankanum um Illsinnabitan, sum er føroyska orðabókaheitið á ferðafólkafilminum - tað er illsinnisrukkan yvir nasarótini, har tey trúðu at illsinnið sat, so vit kunnu seta knyklar í brýr - tá eg púra óvæntað síggi, at sitipláss eru eftir við Atlantsflogi tað beinu leið til Gran Canaria, knappar fimm tímar burturi, og tretivu hitastig á muni. Keypi uppá standandi fót eina fríviku, flogferðaseðil og kamar við morgunmati ovast í brøttu hotelllíðini í Puerto Rico. 

Nú kann verða nóg mikið at ferðast til mentalt avkláraðar mentabýir, nú vil eg kava beint niður í heita charterferiu og kanna hetta vinnuliga fyribrigdið. 

Fyrsta myndaevni er lyftan, elevatorurin, sum knýtur í endan á áðurnevnda filmi, ið eg vil mæla til at síggja afturvið eini charterferð, filmin altso. Hvørgi eru andsøgnir, men stuðla elegant upp undir fatanina av ynskinum um og upplivingini av ferðing hesa ársins tíð til heitari baðistrendur og nýggj matstøð.

Strendur at sóla sær við, gera útferðir frá og at sleppa at fiska í, eru fremstu aktiv hjá hinum ferðandi, sum býr á hotelli, etur á matstovu og kanska leigar bil. Alt hongur saman í einum tænastuvilligum kneppi, frá tí gerandisliga til tað meira sofistikeraða, ið vilja ganga hinum ferðandi til handa. 

Vinnan er so sjónlig, at øll støð her um leiðir eru hotell omaná hotell, oftast hvíttaði í svidna lendinum, so langt eygað sær. 

Hvussu nógv vinnan kastar av sær kann diskuterast, tí nógvastaðni sæst slit, ikki bara í taxabilum, men serliga í handilsmiðstøðum, har sjónligt er, at eingir pengar hava verið til viðlíkahald, tíansheldur nýmenning. Forfallið er skilliga sjónligt á tveimum handilsmiðstøðum, men ikki á nýbygdu Mogan handilsmiðstøðini, har lítið fólk er. 

Tó, tilboðini á matstovunum verða, har eins og her, borin av ferðafólkum, ið skulu eta døgurða hvørt kvøld, og uppliva okkurt, eitt sindur, men ikki ov staðbundið, innan tey leggja seg. Ferðavinnan víðkar um og stuðlar upp undir eina vinnu, serliga matstovuvinnu, ið yvirhøvur ikki hevði verið til, so sum vit kenna hana í dag, uttan eitt javnt og týðuligt rensl av útlendskum ferðafólki. Avbjóðingin er at finna javnvágina fyri allar partar og vóna, at fólkið á staðnum fær nakað sjónligt og opinbart burturúr, og ikki bara fleirtjóða fyritøkur, ella miðsavnaðir aktørar, um tað so snýr seg um gisting, útferðir, bilaleigu ella ølsølu. 

Og meðan tú grundar yvir um ferðavinnan hoyrir til í framkomna heiminum, og ikki er best í tilafturskomnum londum, har hin mentaði úr yvirstættini keypir sær rætt at møta tí óskúlaða og minnimentaða, møtir tú grøntklæddum fólki, sum heldur sær so nógv at gamni, at tú mást spyrja, hvat er á vási. 

Jú, tað er pátriksdagur, siga tey. - Vit eru ein stórur bólkur av írskum arbeiðarum, sum í nógv ár hava arbeitt her, sigur ein, sum í seytjan ár hevur búð í Puerto Rico. Eftir brexit, er ikki so lagaligt hjá bretum at verða her longur. Sum ES borgarar hava vit frítt at fara á arbeiðsmarknaðinum, sigur hon væl nøgd.

Norska Diana, sum hevur ommu í Senja í Noregi, og gevur okkum eitt sámiskt ørindi, bjóðar fram eitt leigumál suðuri í Anfi, sum fyrr var timeshare, men nú bara kostar dagsgjald fyri ein, óansæð hvussu mong gista. Marknaðurin er um at bresta av byggivirksemi og nýggjum løtutilboðum.

Fram við strondini í lítla býnum Puerto Rico er ein røð av matstovum, har niðari endi er opin móti vegnum og sandstrondini, akkurát sum tað eigur at vera eitt suðurlendskt summarkvøld, hóast vit í allari verðini skriva mars. 

Tær báðar fyrstu matstovurnar, Fran’s Gourmet, og Oscar’s & Aguaviva, eru tær bestu. Eg fái smakk fyri langostinos al ajillo, sum eru stórar rækjur í sjóðheitari hvítleiksolju, ein spesialitetur, sum sæst allastaðni, men aldri so góður sum í oljuni hjá Fran’s. Høvuðsrætturin er lomo bacalao, lættsaltaður toskur við føstum smáum eplum, sum óflust eru rullaði í beykon.

Kanariufugl, stoktan í osti, vil eg ikki hava. Hann er nummar 507 í matskránni. Eina løtu hugsi eg um ferðafólkini, sum koma higar, og hoyra, at vit ikki bara eta lunda, men eisini kelidjórið Flipper, og drepa tey, so blóðið flýtur, bara fyri at vit ómentaðu og kjøtetandi fólk kunnu fáa mettuna. Matur er ikki sum at siga tað. 

Stendur hugurin til at eta aðrastaðni, so eru ráð fyri tí. Ovast á Tripadvisor og eisini á Fork, er Restaurante Que Bien, við tíggju borðum í einum hjallara fyri endan á vegnum Tasartico longur uppi í líðini, har improviseraða barrin Crazy Horse er við inngongdina. Útsýnið er perfekt, alt er reint og nossligt, og Sofia, sum er onnur av kvinnunum, ið rekur matstovuna á triðja árið, er serstakliga fryntlig. 

Sofia borðreiðir við toski í krokettum, rækjum í panko raspi, lambskjøti í ravioli og einum standandi risastykki av tunfiski. Afturvið er lokalt hvítvín og omaná er dessert. Higar kemur tú neyvan uttan at vita av hesum staði, sum er heilt okay. Rættirnir kundu verið nakað markantari í smakki, men tænastan og útsýnið er so gott, at tilsamans er hetta framúr fyri føroyska ferðafólkið, ið vil sleppa úr skandinavisku fólkamongdini eina løtu.

So liggur leiðin heimaftur til Føroya. Boarding pass fæst á sjálvum flogvøllinum, tá tú vísir passið. Akkurát sum fyrr, tá tænasta var persónlig, og ikki sum í dag, nú alt er flutt út á netið hjá tí einstaka at avgreiða og hava ábyrgdina av. Tankin um, at alt var betri fyrr, hongur í luftini, nú vit sleppa hitanum í Gran Canaria og venda mót vetrarkøldu Føroyum.

Má siga fyri meg, at kenslan av at stíga inn í flogfarið herheima, og koma akkurát har til, eg ætlaði mær, er óbetalilig, so góð er hon. Og øvut eisini. Við hesum møguleika er vetrarferia eitt gott uppskot. Tað er tá, at tørvurin er størstur at løða battaríini. 

Sakaris Stórá, sum er kendur fyri vælumtókta spælifilmin Dreymar við havið (2017) og virðislønta stuttfilmin Vetrarmorgun (2013) og fyrsta Geytavinnaran Summarnátt (2012), ferð nú undir upptøkurnar til næsta føroyska spælifilmin. 

Tað upplýsir Filmshúsið.

Filmurin, sum skal takast upp i Suðuroynni í vár, hevur altjóða heitið THE LAST PARADISE ON EARTH. 

Filmurin fylgir Kára, sum arbeiður á lítla flakavirkinum í heimbygdini, har hann býr saman við pápanum og yngru systrini, Silju. 

Heimið hjá teimum hevur ikki verið tað sama síðan mamman doyði. Sorgarrakti pápin, ið er uppilagstur sjómaður, megnar ikki at taka sær av familjuni.

Meðan flestu javnaldrarnir hjá Kára langtsíðan eru fluttir av oynni, ynskir Kári at verða verandi. Men tá pápi Kára brádliga fer aftur til skips, stendur Kári eftir við ábyrgdini av heiminum og yngru systrini, ið stríðist við ein gerandisdag, ið setur alsamt hægri krøv. 

Samstundis er lívsæðrin í bygdini í vanda, tí lítla flakavirkið er við at tapa bardagan móti marknaðarkreftunum og teimum broytingum, sum ávirka havið og tilverugrundarlagið í bygdini.

- Søgan tekur støði í einum verkafólkaumhvørvi, sum spakuliga er í ferð við at hvørva, uttan at fólk geva sær far um tað. Ikki bert í Føroyum, men alla aðrastaðni eisini. Og filmurin lýsir nakrar avbjóðingar, sum nógv heim og húski stríðast við. Men í kjarnuni býr ein sera menniskjalig søga, um okkum sum einstaklingar, sigur Sakaris í samrøðu í dag.

- Har er ikki nøkir filmisk fyrimynd, sum so. Sjálvt um hesin filmurin er ein munandi størri verkætlan enn, hvat eg áður havi arbeitt við, so er hetta uppá nógvar mátar ein meira persónlig søga, leggur Sakaris afturat. 

Hvussu hevur gingið at funnið locations?

- Tað hevur gingið væl. Suðuroyggin er ein ómetaliga vøkur oyggj, og hon gevur nógv til huglagið í filminum. Fólk hava eisini veri fyrikomandi og hjálpsom, sigur Sakaris, sum hevur funnið flestu leikararnar gjøgnum upptøkuroyndir. 

- Síðani havi eg arbeitt nógv saman við teimum. Tað hevur veri ein drúgv tilgongd. Men tað hevur veri sera gevandi. Høvuðsleiklutirnar hava Sámal Hildibjartson Hansen, Bjørg Brynhildardóttir Egholm og Esther á Fjallinum, sigur Sakaris at enda í stuttari samrøðu í dag.

Sakaris Stórá hevur sjálvur skrivað handritið til nýgga filmin saman við høvundunum Tommy Oksen og Mads Stegger, og aftur hesaferð er viðurkenda myndakvinna Virginie Surdej handan myndatólið.

Fíggingin til filmin kemur frá Mentamálaráðnum (filmsgrunninum), Dansk Film Institut, Creative Europe Media og fær 25% í afturbering av pengum, sum verða brúktir í Føroyum, ið er afturberingarskipanin. Filmurin er mentur í samstarv við filmsstevnuna í Berlin, har hann luttók á Berlinale Script Station í 2019 og Berlinale Talents Market í 2020, har hann vann VFF Talent Highlight Award fyri bestu verkætlan.

Kykmyndir framleiða filmin í samstarvi við Adomeit Film í Danmark. 

Filmurin verður eftir ætlan frumsýndur í 2024.

Um dagarnar fyllir Eiðis bóltfelag 110 ár. Júst fyri tíggju árum síðani skrivaði eg tríggjar greinar í sambandi við, at felagið fylti 100 ár. Havi altíð havt alsk fyri Eiðis bóltfelag, tí vit spældu so mangan hondbólt á Eiði. Merktu frá byrjan samanhaldið og blíðskapin í bygdini. Tá hondbóltsspælið gjørdist innanduraspæl fyrst í 1970-árunum, fánaði […]

The post Eiðis bóltfelag 110 ár – Tríggjar greinar skrivaðar í 2013, tá EB fylti 100 ár appeared first on Hvannrók.

Eiðis Bóltfelag var fyrstu nógv árini eitt fótbóltsfelag, men í 1945 byrjaði lærarin í bygdini, Andreas Thomsen, sum var ættaður úr Gøtu, at spæla hondbólt við ungdóminum á Eiði. Fyrstu árini spældu tey ikki í landskappingini, sum byrjaði í 1943, men í 1947 meldaðu tey tvey kvinnulið til landskappingina, og bæði 1. deildarliðið og 2. […]

The post Eiðis Bóltfelag fylti 100 ár 24. februar – EB kvinnur vunnu FM-heitið í 1947 (1) appeared first on Hvannrók.

Í 1913 kemur fyrsta fótbóltsfelag í Eysturoynni í ljósmála. 24. februar hetta árið verður á fundi á Eiði samtykt at stovna eitt fótbóltsfelag. Navnið á felagnum var “Eide Fodboldklub”, seinni broytt til Eiðis Bóltfelag – stytt EB. Undirtøkan var stór, tí limirnir vóru alt fyri eitt einir fjøruti í tali. Felagið setti sær beinanvegin fyri […]

The post Eiðis Bóltfelag 100 ár – Tógvið slit at gera fótbótbóltsvøllin niðri á Mølini (2) appeared first on Hvannrók.

This week, Stella starts a new series of episodes where the talks to mixed couples about how they met, why they married, and why they chose to make their lives in the Faroe Islands. 

The first couple is Nelia and Jan Erik Niclasen. Jan Erik is from the Faroe Islands and Nelia is from the island of Saint Vincent in the Caribbean. They talk to Stella about how they met, why they decided to live in the Faroes, their time living in Denmark, and why they came back.

If you'd like to hear the full, unedited version of this show, and hear more from the Home and Away archives, you can visit the FM1 website.

On this episode, we talk to Sveinur Trondurson about the results of the recent Faroese election. We'll get super-nerdy on the new coalition, the challlenges ahead for the new government, and we pour one out for Self Rule Party, which was one of the original political parties in the Faroe Islands, but was shut out in this most recent election.

Then we'll visit a candidate forum at a university and think about small-scale politics.

On this episode, we cover the national election for the Faroese Law Thing. 160-ish candidates are running for 33-ish seats in the parliament. (There are 33 seats in the Law Thing, but ministerial jobs can push that number up a bit.) We'll visit a polling place, talk to a journalist and a candidate, then head over to the Nordic House and wait for the results to come in.

It's a unique opportunity to view the Faroese electoral process as it happens. But this is a long episode so... pack a lunch.

Tym razem zabieramy Was na najwyższą wyspę archipelagu, gdzie obok strzelistych ścian, wysokich grani i najwyższych klifów w Europie nie brak sielskich widoków i zacisznych zakątków. Choć wyspa nie imponuje rozmiarem, jej przestrzeń pozwala przeżyć wiele przygód. Podzielimy się naszymi doświadczeniami, wśród których nie brakowało chwil ekscytacji, ale i przerażenia. Zapraszamy :)

This week, Stella talks to Rosappin Croos from Sri Lanka. Rosappin (who would likely be called Sister Rosappin in Sri Lanka) joined a convent in her home country years ago and was sent to the Faroe Islands last summer. She talks about her time growing up in Sri Lanka, getting used to the cold of the Faroes, and even speaks a little bit of Tamil with Stella.

In the place where usually summer vacation children raise the flag and board the pirate boat in our village, these Faroese sheep stand and wish everyone “Merry Christmas” and a “Happy New Year”! Have a great holiday, stay healthy, wild and cheerful. Gleðileg jól!

Fuglafjørður1, Fugloyarfjørður2 – dwa małe napisy na błękitnym tle na mapie kilkunastu kropek zagubionych gdzieś na północnych morzach. Dwie niewinne litery – ø oraz e – stały się 81 lat temu przyczyną morskiej tragedii w czasie II wojny światowej. Niniejszy wpis jest fragmentem książki „Farerskie kadry”. Brytyjski parowiec SS Sauternes, niedostosowany do wymagających warunków panujących […]

Artykuł Tragiczna pomyłka pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

W dzisiejszym odcinku wybieramy się na wyspę Kalsoy, zwaną również "fujarką". Farerska prowincja, do niedawna zupełnie pomijana, dziś w centrum farerskiego wszechświata. Nowego ducha tchnął w to miejsce pewien super bohater w idealnie dopasowanym garniturze, którego filmowa śmierć dopadła na północnym jej krańcu. Pomimo wyzwań logistycznych związanych z podróżą na Kalsoy, wyspy nie należy pomijać. Czekają tu piękne widoki i mnóstwo ciekawych historii, które przybliżymy Wam wspominając nasze podróże w ten unikalny zakątek Wysp Owczych. Zapraszamy

W dobie instagramowych „podróżników” należałoby przypuszczać, że wszystkie miejsca na Wyspach Owczych zostały już dawno opisane i otagowane. Nic bardziej mylnego. Nadal na archipelagu znaleźć można, czekające na odkrycie, internetowe biały plamy. Jednym z takich miejsc jest niewątpliwie osada Válur. Zaciszna ulicówka, skryta przy drodze krajowej nr 21 schodzącej ku znacznie większej Vestmannie. Wiodące portale […]

Artykuł Válur pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

Wracamy z nową porcją dźwięków, szumów i stuków z Wysp Owczych. Tym razem krótkie podsumowanie letnich przygód, których doświadczyliśmy wspólnie z gośćmi naszych tegorocznych wycieczek. A było ich sporo! Zdradzamy nasze plany nowe programy, które planujemy zaoferować Wam w przyszłym roku, a także przedstawiamy garść najświeższych wiadomości z archipelagu.

Zapraszamy :)

Wyspy Owcze nigdy nie miały lądowego połączenia z europejskim kontynentem, tak jak chociażby Wyspy Brytyjskie. Stąd najłatwiej było się tutaj osiedlić ptakom. Wszystkie obecne na archipelagu ssaki dotarły tam z pomocą człowieka.

Spośród trzech dziko żyjących na Wyspach Owczych gatunków ssaków dwa trafiły na niego na gapę. Kicających przedstawicieli trzeciego z nich, w tym jedynym wypadku w pełni celowo, sprowadzono z Norwegii.

Artykuł Z jak zając pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

 Nú var tíðin komin hjá Vilhelminu.

Likkuleiaomman var heimskend í Føroyum, børn, sum komu til Dals at ferðast, royndu at fáa eyga á Likkuleiaommuna. Og hon var ofta at síggja í urtagaðinum ella í vindeyganum. Ein mentakvinna, eitt livandi savn av óítøkiligari mentan - "intangible culture" sum er UNESCO heitið fyri  "mannagongd, framløgu, útsøgn, vitan ella førleika sum er partur av mentan á einum plássi". 

Myndin niðanfyri er frá fyrst í august í ár, Vilhelmina var ússalig, men vit prátaðu saman eina løtu.

Tað er stórur missur hjá bygdini og hjá okkum øllum. Har ljós brenna fá, sæst gjølla, tá ið eitt teirra slóknar. 

Men vit eru rík, sum hava kent Vilhelminu, og hon krógvaði ikki sínar gávur, men læt gávumilt burturav - bæði børnum og vaksnum, og vit kunna fegnast um, at KVF eigur upptøkur, har vit kunna uppliva hennara skjaldur og frásøgn. Vilhelmina var eitt álitisfólk, hon var urguleikari Dals kirkju í mong ár, hon var fremst i dansi og sangi, og hon var ein av stuðlunum undir kvøldsetunum, sum vóru í Eiriksgarði um veturin. Vilhelmina var eitt lívsstykki, um tú hitti hana, var dagurin bjargaður. 

Góðu tit á Deild, tit hava fingið gott í beinið frá mammu og ommu tykkara. Vit drúpa høvur saman við tykkum, men gleðast um minnini.

Vit fóru suður fyrrapartin og gjørdu eitt legg til Dals, áðrenn vit fóru til Húsavíkar. Í Putlhúsi spældu tær báðar, tað var læruríkt at sita og lurta eftir teirra rolluspølum. Báðar høvdu fleiri rollur, og so valdu tær hvørja "magi" , tær skuldu hava. Mann kann hava eina ella fleiri gandakreftir, t.d. er ein kraft at skrúva tíðina aftur. So áhugavert at hoyra filmstilfar endurnýtt í eini spildurnýggjari søgu á føroyskum-enskum-donskum. Sá eisini, at tey nýttu eitt spælikort til telefon, og Kristina segði, "bíða eg skal søkja", meðan hon kíndi kortinum..ja ja verðin verðin.

Tað er deiligt, tá ið bygdir finna uppá sínar egnu hugnadagar, eisini til smábørn. Djóradagurin í Húsavík hevur verið í nøkur ár. Vit tríggjar fóru so til Húsavíkar, tær eru 7 ár og vóru kanska elstar av børnunum har. Onnur spurdi, um nakrir tikarar mundu vera. Nei tikarar vóru ikki, men nógv heimakríatúr. Ungarnir vóru inni í dansistovuni og tey vaksnu uttanfyri.

Og har var eisini annað til børnini at gera, okkurt sum hevði riggað fult so væl, um sólin skein...men stuttligt kortini. Og tað bar eisini til at keypa sær okkurt at eta, og so var lottarí, men teir vinningarnir vóru ikki ordiliga nakað at skriva heim um.

Fótmassasja