On this episode, we cover the national election for the Faroese Law Thing. 160-ish candidates are running for 33-ish seats in the parliament. (There are 33 seats in the Law Thing, but ministerial jobs can push that number up a bit.) We'll visit a polling place, talk to a journalist and a candidate, then head over to the Nordic House and wait for the results to come in.

It's a unique opportunity to view the Faroese electoral process as it happens. But this is a long episode so... pack a lunch.

Vár B. Samuelsen hevur gjørt fingeraðu altartalvuna í tríningum, triptykon, sum er fremst fyri í høvuðsrúminum í Listaskálanum. Har letur framsýningin Myndir í trúnni upp í morgin klokkan 16, og verður partur av skránni til 14. juni. Í heyst verður temaframsýning um tónleik í myndlistini.

Aftanfyri altartalvuna sæst Anker Mortensen við tveimum poetiskt vindbornum málningunum, sum í jarðlitum og loftlitum eru sum gátur at loysa, móti ítøkiliga bíbliuprentinum hjá Tórbirni Olsen til høgru. 

Ímillum, á myndini omanfyri, er Anna Maria Dam Ziska, sum í trúnaði hevur kuraterað framsýningina um trúnna. 

Á myndini niðanfyri sæst Theodor Eli Dam Olsen, prestur, sum fer at seta framsýningina í morgin, tá eisini Bartal Augustinussen fer at syngja og spæla. 

Á vegginum aftanfyri Theodor sæst Ólavsøkuklæðið, sum Edward Fuglø gjørdi til Havnar kirkju, Dómkirkjuna, í 2020.

Um Ólavsøkuklæðið verður sagt í myndaskránni, at "verkið er eitt altarklæðið, ið verður nýtt hvørja ólavsøku. Høvuðslitirnir eru reytt, blátt og hvítt, eins og litirnir í Merkinum. Í miðjuni á klæðinum er Ólavur tann Heilagi, sum ólavsøkan eisini hevur sítt navn frá. Ólavur er her avmyndaður sum ein norrønur víkingakongur við krossstavi sum tekin upp á hansara trúgv. Kongurin stendur í vatni upp undir miðju, sum vísur til dópin, tá hann fór frá heidnari trúgv til kristindóm. Í klæðinum eru harumframt 18 seyðir, sum symbolisera tær 18 oyggjarnar í Føroyum. Seyðirnir eru ymiskir í liti og kunnu tulkast sum ein ímynd av fólkunum á oyggjunum, sum, eins og seyðirnir, eru ymisk. Í ovara vinstra horni og niðara høgra horni av klæðinum síggja vit eina kvinnu við einum barni og ein mann við líggja; hesi ímynda okkara felags lagnu, ungdóm og aldurdóm, lív og deyða."

Fjúrtan listafólk eru við á framsýningini og verkini eru 54, har elsta er altartalvan frá 1842 hjá Eleanor C. Tscherning úr Miðvágs kirkju, sum varð avloyst í 2000, tá Tórbjørn Olsen málaði stóra reyða málningin av Jesu krossfesting við beiggjanum, Mariusi, sum modell. Tíðarspennið er 180 ár, tí yngsta trúðarverkið á framsýningini í Skálanum er frá í fjør. 

Elenora varð fødd Lützow. Í skránni verður upplýst, at hon livdi frá 1817-1890, varð útbúgvin frá málaraskúlanum hjá Christine Løvmand, og sýndi fram á várframsýningini í Charlottenborg frá 1842 til 1849. Elenora giftist danska politikaranum Anton F. Tscherning í 1845 og altartalvan, sum hon málaði til Miðvágs kirkju, varð gjørd eftir mynd hjá italska málaranum Caracci, sum livdi í 16. øld. Myndaevnið er Kristus á krossinum og listakvinnan gav kirkjuni altartalvuna í 1843.

Savnsstjórin, Karina Lykke Grand, bjóðaði í dag til máltið og greiddi frá um myndlist úr kirkjurúminum og um bíbliur frá Landsbókasavninum.

- Hetta er eitt sentralt og frælst tema í samfelagnum, har hvørki ástoytur ella blasfemi eru partar av kjakinum ella ætlanunum. Tað serliga við føroyskari list av hesum slag, í mun til hina evropeisku, er at landslag, bátar, seyður og fuglur, verða feld inn í myndlistarligu verkini, sigur Karina.     

So vísti Anna Maria runt í Skálanum og greiddi so hvørt frá um verkini, listafólkini og hvussu endamálið og málsetningurin fyri framsýningini varð slípaður og snøggaður til, so hin optimalasta breiddin og besta flogið fekst við, fyrst og fremst við hjálp frá kirkjunum, ið hava lánt lutir og altartalvur. Men málningar av kirkjum komu ikki við í úrvalið, hóast nakrir lutir frá prýðisarbeiði hjá Edwardi Fuglø í kjallaranum í Christianskirkjuni eru komnir upp at hanga á innasta vegginum.

Framsýningin byrjar longu við inngongdina úti í ljósu og innbjóðandi kaféini við glaslist hjá Tróndi Patursson, sum í løtuni ger altartalvu til kirkjuna í Sundby í Danmark, sum Anna Maria peikar á. 

626 babies were brought into the world in the Faroes during 2022, all but one born at the National Hospital of the Faroe Islands, the hospital reports. Last year’s number of new arrivals was thus 7.7 percent lower compared to 2021, which saw 678 newborn babies. The birth statistics of 2022 were just about evenly […]

The post Birth rate decreases as 7.7 percent fewer babies born last year compared to 2021 appeared first on Local.fo.

Fyri fimm árum síðan skar Ivan Holm í Nólsoy mær fyrsta bitan av skerpikjøti úr Oynnabøli. Har hevur hann tveir veðrar gangandi millum risastórar hvannir í brattlendinum eystantil á oynni. 

Saltstroytt - uppá ljóst nýbakað rugbreyð - smakkaði eg aftur ein bita av kjøtinum úr Oynnabøli um vikuskiftið. Veðrarnir høvdu góða vekt, og kjøtið, sum er frá fyrrárinum, glinsar, tá tú leggur tað á breyðið. Ikki tí tað er so feitt, tað er mest sum drivið, reint kjøt, og fitin, ið sæst, er glærfiti heldur enn tálgarfiti. Gott at síggja, gott at smakka og góðan konsistens. Ilt at siga, um tað er vitanin um hvannirnar, ið gevur kjøtinum ein farra av einum seregnum smakki, ið kemur til sín rætt á góðum breyði, og kann verða forloyst við einari føroyskt tokutari Klikkhaze, ella einum klárum italskum Tipopilsnara, alt eftir hvussu lagið er. 

- Eingin hevur nakrantíð átt Oynnabøl, sum er eystantil á Nólsoynni, sunnanfyri Mann, mitt í berginum, beint upp frá Bólstaði. Vit kunnu vera eini níggju mans, sum fara við 60 favna línu. Av eggini eru 37 favnar niður í brattlendið, har tveir seyðir ganga. Tá eru minst 80 favnar niður á Bólstað. Tað er tann reini sportur, at hava tveir seyðir har, sigur Ivan Holm og sker ein bita av veðrunum, sum vigaðu 77 og 80 pund.

- Hygg, glærfitin, sigur Ivan, sker niður, og ger vart við, at meginparturin er kjøt. - Beinini eru dubult so sver, tí teir ganga í brattlendi. Her er kjøtríkt í Oynnabøli, har hvannirnar eru manshøgar, og seyðurin annars etur sýru. Hóast veðrar eru dotnir oman, havi eg fingið allar mínar aftur. Man skal vera stillur. Ein seiðatráða kann vera brúkt at fanga teir. Menninir halda, so hálar tú til tín. So verður seyðurin hálaður upp í hinari línuni, sigur Ivan um at vera í Oynnabøli. 

- Stríggið, men óluksáliga stuttligt, sigur sonurin Magnus, sum fyrrárið brúkti dronu at filma túrin niður í Oynnabóli eftir báðum veðrunum.

Er tørført at taka seg niður í brattlendið, haðan kjøtið stavar, er enn verri at finna fram til staðarnavnið, sum er livandi á mannamunni í Nólsoy, men ikki kann googlast og ikki er á staðarnavnalistanum hjá Kortalinum. Egon Hansen nevnir tó navnið í einum yvirliti í aðrari av Nólsoyarbókunum, so vit vita, hvussu munnborna navnið stavast. Oynnabóli er navnið. Men Eivind Weyhe, sum í mong ár var formaður í Staðanevndini, sigur, at rætta navnið er Oynnabøli.

Við skerpikjøti eru Føroyar komnar á altjóða Taste Atlas. Tí er einki at taka seg aftur í, at skerpikjøt eigur at vera ovast á øllum sjarkuttarílistum á líkinda matstovum í landinum.

So fara vit biltúr úr Nýggjagørðum og norður eftir vegnum, ið kallast í Stong og leggur fýra endar út í hagan. Tá er vegurin at skilja sum uppdyrkingarvegur, ella traktorvegur, har ein skal vera varin við lágum bili, skal ikki alt skrædna undan. Framúr sunnudagsbiltúrur í Nólsoy, har Havnin sæst í bakborð, Eysturoyggin við teim fungerandi vindmyllunum fyri framman og blýgráa havið í stýriborð. Stongin er málið.

Í bókini hjá Steffen Stumann Hansen um at ganga í Nólsoy verður sagt, at navnið sipar til stongina, sum við eini tunnu í toppinum, tænti sum viti 74 metrar yvir havinum, bygdur í 1849 sum innsiglingarviti til Havnina. Leitar tú eina løtu, sært tú árstalið út móti havinum í eyðkendu grótlaðingini, sum Steffan Danielsen eisini hevur málað.

Við besta og mest eksotiska úrvalsskerpikjøti í landinum uppá breyð, og ein biltúr norður á Stongina at síggja árstalið á grótlaðingini, og at enda steðga við Grástein og síggja beint út á Oynnabøl, er Nólsoyggin eitt ferðamál av teim ikki bara sjálvsagdu, men eisini mest eksotisku, møtir tú røttu fólkunum og fært hin rætta bitan undir tonna, tjúgu minuttir úr Havn. Til lukku og manga takk!

Í sólskininum leygarmorgunin eftir venjing í rógvimaskinum stóð eg uttanfyri neystið í Álakeri og hugdi suður í Nólsoyarfjørð. Síggi eina kajakk koma har suðuri fram við Argjalandi. Við Argjahøvda róði kajakkin í vestanlotinum móti Sandagerðsnesi og helt leiðina inn í Álaker. Eg hugsaði, at hetta mátti vera ein av teimum stinnu, royndu kajakkrógvarunum, sum einsamallur […]

The post Leygarmorgunin hitti eg djarva kajakk-kvinnu í Álakeri appeared first on Hvannrók.

Kringvarpið er fari at gera rip off versiónir av Spískamarinum hjá Gutta Winther undir heitinum Foytar Greyðir, sum annan vegin kunnu tulkast sum vulgarisering av føroyskari gastronomi, og hinvegin sum ironisk distansa at náa ein hyggjaraskara, ið kann draga aldurin á føroyska sjónvarpshyggjaranum niður í helvt ella so.

Matur, sum fyrst bleiv eitt barometur hjá betra slagnum at bjóða øðrum, og síðan eksotiskur veiðifongur at reypa av úr londum, sum eingin í vinabólkinum kendi, trophy travels, er nú blivin innbakaður kjaftfiskur. 

Gongur tíð, so slær alt bakk. Eisini mat- og kokkasendingar.

Í mínum eygum eru Foytar Greyðir avgjørt ein óhátíðarlig sending, gjørd við ironiskari distansu, yvir sjálvhátíðarliga føroyska køkin, og tær heilagu uppskriftir, har verða hildnar fram. Stuttliga ósmagligt og hvørt høvið at pilka í nalvanum verður brúkt. Tað ger stuttligheitina so troyttandi, at vit aldri gloyma satiruna.

Fara vit í filmiska heimin er annarleiðis bit og slit í upptøkunum, har matur verður etin, smakkaður, sodnaður og skitin útaftur. Italski Marco Ferreri gjørdi í 1973 Le Grande Bouffet, Hitt stóra átugildið, har aldrandi vinmenn møtast at eta seg í hel, við borðhorum afturvið. Ímeðan hoyra vit svongu hundarnar tevja í garðinum. 

Í fjør helt svenski leikstjórin Ruben Östlund fram fyri okkum, hvussu hann sá yvirstættina, tá tey fóru umborð á eina luksusjátt og ótu, spýðu og skræpaðu um kapp. Dekadenta yvirstættarsamfelagið sigldi seg upp á turt í The Triangle of Sadness.

Vit eru komin í hæddina við matsatiru á filmi.

Harafturat eru allir faktorar til staðar at skapa fullkomna identifikatión. Vit kenna karmarnar og leiklutirnar aftur. Kunnu grína og øtast, so fasinatiónin riggar meðan borðreitt verður.

Mitt í hesum melduri fái eg fleiri meldingar í messenger um, at eg eigi at hyggja eftir The Menu á Disney+. 

Tað skal ikki standa á. Hóast eg filmiskt eri altetandi, smakki eg ikki film, uttan ein ráka niðurundir. Smakki, at leikstjórin, Mark Mylord, er hin sami, ið gjørdi sjónvarpsrøðina Shameless, sum var praktfult nýskapandi, nettup viðvíkjandi tí stættarbundna, dannaða og ódannaða, í nútíðarsamfelagnum. Ein hugvekjandi satira.

So er klárt at hyggja.

The Menu førir okkum í báti út á Kyrrahavsoynna, har matstovan The Hawthorn bjóðar tólv fólkum eina eksklusiva matskrá fyri 1250 dollars og meir fyri hvønn. Øll tólv hava bíðað í langa tíð, nú upplivingin dagar í havsbrúnni. Kokkurin, matstovuleiðarin og starvsfólkini kenna nøvnini á øllum gestunum, uttan hina einu, Margot (Anya Taylor-Joy), ið er komin við uppá avboð sum keypt unnusta hjá góðlynta Tyler (Nicholas Hoult), ið er foodie og púra burtur í glæsiligari gastronomi. Asiatiski matstovuleiðarin, Elsa (Hong Chau), tekur í móti, sum klipt úr kanadiska nazisploitationfilminum Ilsa, She Wolf of the SS (1975), og sigur turt kalkulerandi við gestirnar, at ”You will eat less than you desire and more than you deserve!”

Enn meira djevilskur er høvuðskokkurin Slowik (Ralph Fiennes), ein náðileysur egosentrikari úr Eysturevropa, sum nú hevur fingið nakað at hundsa við - matstovugestirnar, ið eru bodnir til borðs, sum var tað ein whodonnit søga hjá Agathu Christie, ið so hvørt sum rættirnir verða bornir inn á borðið, gerst ein drápssøga av teim heilt óunniligu. 

Hóast rættuliga far-fetched er søgan undirhaldandi og ikki sørt beinrakið revsandi, rætt eftir rætt, til liðugt er. Hvat, ið fellir best til endans, skal et lata verða ósagt.

Best dámdi mær orðaða skismaði millum tænandi undirstættina og njótandi yvirstættina á matstovuni, og hvussu hetta knýtir eitt band millum nevrotiskt sjálvupptikna kokkin, Slowik, og uppreistrarsinnaða matstovugestin Margot, ið sum hin einasti av teimum tólv, finst at matinum, og sendir hann út í køkin, tí hann er sum hin nakni keisarin, avdúkaður, sum eitt innantómt kærleiksleyst einki og eitt breyðleyst breyð, ið eisini er ein rættur: 

- For starters, you've taken the joy out of eating. Every dish you served tonight has been some intellectual exercise rather than something you want to sit and enjoy. When I eat your food, it tastes like it was made with no love.

Tá kokkurin, Slowik, mótmælir og sigur, at í køkinum er soðið og grundstøðið, at alt er gjørt úr kærleika, sum er týdningarmesta í hvørjum rætti, svarar hon aftur:

- Then you're kidding yourself. Come on, Chef. I thought tonight was a night of hard home truths. This is one of them. You cook with obsession, not love. Even your hot dishes are cold. You're a chef. Your single purpose on this Earth is to serve people food that they might actually like, and you have failed. You've failed. And you've bored me. And the worst part is I'm still fucking hungry.

Hóast henda uppreistur okkara vegna, er Margot ikki frægari enn so, at hon selur seksuellar tænastur, ið fær filmin at minna um hin finska Úrlatingin (Riisuminen) hjá Lauri Törhönen, sum Filmsfelagið vísti í 1986. Ein tíðarleys søga um, hvør av teimum, sum nú møtast, er hin størra horan, sosialdemokratiski ministarin ella luksusludarin, sum fyrr vóru limir í sama kommunistiska flokki, men nú hava svikið lyftið og fara at berjast á hotellkamarinum.

Á matstovuni Hawthorn koma vit eftir, at Margot fyrr hevur verið saman við einum av respektablu monnunum, sum nú situr til borðs við konuni fyri ellintu ferð. Køksknívurin hjá Elsu er á lofti og ringfingurin hjá aldrandi ríkmanninum liggur eftir. 

Fleiri óunniligar avdúkingar verða prentaðar til hvørt borð, ikki á pappír, men á eitt persónligt tacobreyð at eta, har ikki bara ótrúðskapur er avmyndaður, men eisini ólógligur roknskapur hjá nýggja matstovueigaranum.

Meira skal eg ikki avdúka av hesi kringlutu ræðusøgu um matstovuna The Hawthorn, har tað kostar nógv at eta fínt og tú skal standa leingi á bíðilista at sleppa inn og sita millum bezzerwissers, ið alla tíðina seta orð á smakkin. Ikki átið, fyri alt í verðini ikki átið. Bara smakkin. Tí hetta er ikki búkmentan, men smakklist.

Hevur tú stamina, styrki, stirðil og flatbróstartreysti, so er hetta ein filmur fyri teg uttan at fáa búkilsku. Men tú fert kanska at aftra teg at tosa um mat og borðreiðing, so rámandi sarkastiskur er hann.

Sigst, at søgan byrjaði á norsku Cornelius matstovuni á oynni Holmen við Bjøroyhavn uttanfyri Bergen. Í matskránni hómast eisini sipingar til heimsins bestu matstovu, Noma, í Keypmannahavn.

At eta er ikki, sum at smakka tað. 

Listasavnið, the Faroese National Gallery, received a record 28,200 visitors last year, according to information released by the gallery, an increase of 11,000 on the previous year. Of those visitors, roughly 14,800 were Faroese and almost 11,000 foreign guests plus groups and delegations from schools and other institutions. Back in pre-Covid 2019, the gallery would […]

The post Record number of people visit Faroese National Gallery appeared first on Local.fo.

Swedish ocean energy developer Minesto and Faroese utility company SEV have extended and scaled up their joint venture in the development of their tidal energy project in the Faroe Islands. According to an announcement from Minesto the “renewed and expanded” collaboration agreement includes “the ongoing electricity production in Vestmannasund and the first large scale tidal […]

The post Minesto, SEV bolster partnership in large-scale tidal energy development appeared first on Local.fo.

With the first six acts of this summer’s iteration of the G! Festival now revealed, the village of Syðrugøta will be hosting the famous live music event on July 13th to 15th. As per the organizers, the first batch of music artists includes performers from the Faroes as well as from other Nordic countries—as follows. […]

The post First six names of G! Festival 2023 revealed appeared first on Local.fo.

Eg havi stóran áhuga at skriva um søguligt hondbóltstilfar kring landið. Hetta er jú partur av okkara hondbóltssøgu. Myndirnar hava ómetaliga nógv at siga fyri meg, men í mínum felag Neistanum leiti eg framvegis eftir liðmyndum av monnum frá 1940-árunum og 1950-árunum. Neistamenn vunnu FM-heitið 1949, 1953 og 1955, men sjálvt um eg havi leitið í […]

The post Úr myndasavninum – Leiti eftir gomlum hondbóltsmyndum appeared first on Hvannrók.

Last year the Faroe Islands generated 434 GWh of electrical power, a 2.3-percent increase on the previous year, and a new record, not only in total volumes but also in the proportion of renewable energy. According to utility company SEV, over half (or 52 pc.) of the power generated came from renewable sources. “Never before […]

The post Proportion of renewable power generation breaks new record appeared first on Local.fo.

Henda mynd varð ein lukka og sæla at síggja í skránni hjá Kommununi um ein grønari miðbý, har borgarin í størri mun hómast at fáa gongu- og tilverurættindi, ið sumstaðni yvirhála bilin, sum handilsvinnan ikki kann liva uttan. 

Henning Larsen hevur teknað katalogið, sum býráðslimurin Kári í kvøld sigur verða einmælt samtykt. Akkurát hvat tað merkir, veit eg ikki. 

Men teldutekningin omanfyri bendir á, at ljós kann hugsast inn í býðarmiðjuna, og at samansetta og ofta skeiklaða byggilagið í miðbýnum kann greipast og teingjast saman, bara ein heppin pennur er til staðar. 

Bravo! 

Hetta hevði eg ikki væntað, at ein av ljótastu blettum í Havn kann fáast at lýsa so mikið upp, sum á hesi teldutekning. Man fær hug at syngja sálmar í hesum steinsetta ljóstúni.

Fleiri blettir av hesum slag, serliga aftanfyri Frelsunarherin og omaneftir, treingja til somu arkitektonisku yvirhaling, uttan at alt skal vindast upp í hæddirnar og skapa skýmaskot hjá teim, ið longu búgva har.

Bústaðir, býarrum og rúm millum býlingar og gjøgnum teir, tað er ekspertisan hjá arkitektum. Teir hava verið merkiliga fráverandi, allastaðni har eg havi hugt, serliga í Okurshavnini. Men nú er hann komin á banan í Havn, føroyski arkitekturin hjá Henning Larsen. 

Sum um tað var kjattrobotturin GPT, setti eg nøkur leitorð inn í arkitektoniska miðbýarkatalogið, og fann hesi úrslit, ið vísa, hvussu ofta selektiva leitorðið kemur fyri: kondittarí (12), biograf (0), Ebenezer (10), parkering (43), bil (31), portur (inn og út úr Havnini) (3), mentan (19), ítrótt (1), frírúm (1), mediatek (3), uppliva (3), opna (11), skuggi (7), Stórigarður (0) og býarsavn (3).  

Tað er sum amen í kirkjuni, at búsetingarmynstur og býarætlanir er tað, sum mest verður lisið. Fleiri enn 3500 bloggar í meir enn fimtan ár hava staðfest hetta. Soleiðis er tað.

Í fyrndini vórðu bygdirnar lagdar á veðurgóð støð við góðum lendingum, hús og neyst vórðu bygd, fleiri og størri við tíðini, vit lærdu at velta og fiska, og so komu skipini og virkini.

Besta dømið um góða ætlan í býarrúminum er Tvøroyri, sum fekk eina góða loysn til Strandferðsluna á Krambatanga, uttanfyri býin. Tað er eitt so gott dømi, at tað gott kann rósast meira. Tað kom mær til hugs í november tá eg síðsta var á staðnum. Og ikki var tað sørt at eg hugsaði um gamla skotska sambandið, sum varð kvett, hóast tað kundi verið fantastiskt at haft, júst av hesum stað og onga aðrastaðni.

Men Krambatangi er samstundis tað mótsætta av tí, sum Varðin bygdi og hóast eldsbruna, ið mundi forkomið øllum økinum, enn byggir í miðbýnum hinumegin, og nú aftur ætlar at byggja út, púra uttan fyrilit, til tjúgu arbeiðsfólk fyri ein útbyggingarprís, sum er 300 milliónir.

Annað dømi, sum í byrjanini varð eins væleydnað og Krambatangi, var tá Klaksvík gjørdi eina skilagóða loysn við Norðhavnini í Ánunum. Alt gott um tað. Men hvat hendir so? Nú verða røðir av modernaðum sethúsum bygd beint omanfyri havnalagið. Í mínum eygum standa tey í dag sum eitt skúladømi um, hvussu ikki skal gerast, ert tú ikki egningarmaður á einum av bátunum, ið dagliga leggja at í Norðhavnini í Ánunum. Havi verið á staðnum og ikki eydnast at fingið eyga á eitt umhvørvi, ið skapar ein sjónligan tulkingarfelagsskap, sum eyðkennir funktiónir í etableraðum býlingum.

Fyri suðureftirgangandi aftur hefti eg meg við, at hin mektiga Runavíkar Havn heldur fram at byggja út, og tað við fullari ferð, framman fyri stovu- og kamarsvindeygunum hjá borgarunum í landsins longsta bútætta øki, við hópin av nøvnum úr Søldafirði og heilt út til Heiðalæknan. Allarhelst er hann Føroya Havn, Skálafjørðurin.

Sama er við dýrkeyptu góðshavnini í høvuðsstaðnum, beint frammanfyri miðbýnum, hvar tú so ert í høvuðsstaðnum, sjónligast av Argjum, men eisini hvat farmaferðslu til og frá viðvíkur, so alt ristur heilt inn á køksborðið, hvar tú so ert í gomlu Havnini. 

Men nú er tað so, at vit eru í teirri hepnu støðu, at Varðin á Tvøroyri og Føroyar í síni heild eru um at bresta av byggipengum, og tí ikki á nakran hátt burdu kent seg trýstan til skjótar neyðloysnir at skapa tjúgu fólkum arbeiði. Kortini elvir akkumuleraða penganøgdin til eitt undarligt treiskni og skilalítlar loysnir, ið ikki tykjast vilja geva borgaranum minsta rúm. Hann skal bara víkja, borgarin. Eisini næsti granni.

Vit eiga ikki einsamøll Føroyar og tað tilfeingi, sum her er lagað og lagt fyri dagin, men hava tær í varðveitslu, og umsita virðini fyri komandi íbúgvar, her norðanfyri Írland og Skotland, mitt millum Baretshavið og Flemish Kap. 

Haldi, at tað brýtur í bæði borð hjá fólkaræðinum í hesum døgum. Og at tey pengasterkastu eru orsøkin. Tey, ið fyrst flyta ómælandi fólkið. Nú tendri eg fyri morgunlestrinum hjá Marjuni. Vælvaldu orðini mugu takast inn, har tey í morgunmyrkrinum daga upp móti tiltakandi ljósinum. Tað finst. Eisini í Havn.

Ein av teimum, sum í Útvarpinum mótmælti útbyggingini hjá Varðanum Pelagið mitt í søguliga býnum á Tvøroyri, var næsti grannin, Tróndur Enni, sum kallaði ætlanina ein risa fallos, sum mitt fyri kirkjuna stakk 60 metur upp í luftina. Nú er hann lagdur fram og luftaður fyri almenninginum.

Ein tvøramaður helt fyri, at varð skorsteinsfallosurin av øllum illum málaður í TB-liti, so hevði í hvussu er nakað verið at fyrigivið.

Her eru myndir frá almennu framløguni, sum Niels Petur Niclasen var til í Salt og sendi mær í kvøld.

Fekk um dagarnar hálvthundrað ára gamla mynd sendandi úr Kollafirði. Myndin frá 1972 er av 2.deildarliðnum hjá Kyndli og KÍF. Gjørdist forvitin at vita, hví kyndilspælarar hava bók/pakka í hond, sum teir uttan iva at hava vunnið í jólakapping. Havi ringt til fleiri spælarar, men eingin veit nágreinliga, hví spælarar fingu henda pakka, og hvør […]

The post Úr myndasavninum – Forvitnislig søgulig hondbóltsmynd frá 1972 appeared first on Hvannrók.

Tym razem zabieramy Was na najwyższą wyspę archipelagu, gdzie obok strzelistych ścian, wysokich grani i najwyższych klifów w Europie nie brak sielskich widoków i zacisznych zakątków. Choć wyspa nie imponuje rozmiarem, jej przestrzeń pozwala przeżyć wiele przygód. Podzielimy się naszymi doświadczeniami, wśród których nie brakowało chwil ekscytacji, ale i przerażenia. Zapraszamy :)

Fert tú í miðbýin í Havn ella har um leiðir, sært tú hvønn dag tríggjar arbeiðsmenn koyra trillibøru ílætnir ljósagrønum vesti. Teir rudda í gøtunum. Í apríl mánað í fjør skrivaði um 51 ára gamla Vilhelm Jacobsen, sum hevði fingið el-drivna trillibøru, og í november mánað í fjør skrivaði eg um 57 ára gamal Johann […]

The post Heri fegnast um, at fólk nú brúka ruskíløtuni nógv meira appeared first on Hvannrók.

This week, Stella talks to Rosappin Croos from Sri Lanka. Rosappin (who would likely be called Sister Rosappin in Sri Lanka) joined a convent in her home country years ago and was sent to the Faroe Islands last summer. She talks about her time growing up in Sri Lanka, getting used to the cold of the Faroes, and even speaks a little bit of Tamil with Stella.

Jógvan Christiansen føddur 18. mars í 1903 var elst av sjey systkum sonur Christian Christiansen róptur Christian í Hvannasundi og Sigrid Christiansen fødd Poulsen úr Hvannasundi. Gubbi í Kollafirði róptu vit Jógvan, men hann var ikki gubbi okkum onnur, men bara gubbi systir okkara Chirstin. Uttan iva fekk hann navnið gubbi, tí hann var so […]

The post Jógvan mammubeiggi var vinnulívsmaður og ævintýrari appeared first on Hvannrók.

In the place where usually summer vacation children raise the flag and board the pirate boat in our village, these Faroese sheep stand and wish everyone “Merry Christmas” and a “Happy New Year”! Have a great holiday, stay healthy, wild and cheerful. Gleðileg jól!

On our special Christmas episode of the podcast, we capture some of the sounds of the Faroe Islands during Christmastime. We'll visit a museum in Surudoy, and we'll listen to lots and lots of music.

This episode features a lot of music from a concert in Runavik that was being taped for KVF. You can watch the first half of this concert here. Watch the second half here.

Merry Christmas to all of you.

On this episode, Stella talks to Christian Imhoff about coaching volleyball in the Faroe Islands, growing up in Argentina, and the usefullness of Vitamin D.

Fuglafjørður1, Fugloyarfjørður2 – dwa małe napisy na błękitnym tle na mapie kilkunastu kropek zagubionych gdzieś na północnych morzach. Dwie niewinne litery – ø oraz e – stały się 81 lat temu przyczyną morskiej tragedii w czasie II wojny światowej. Niniejszy wpis jest fragmentem książki „Farerskie kadry”. Brytyjski parowiec SS Sauternes, niedostosowany do wymagających warunków panujących […]

Artykuł Tragiczna pomyłka pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

Faroese voters head to the polls this week to chose who will represent them in the Law Thing. On this episode, we'll get an overview of the upcoming election with Sveinur Trondarson, he's the editor of Faroese newspaper Dimmalaetting. We'll also visit a candidate forum in Torshavn and trail our own Heri Simonsen as he casts an early vote at city hall.

The Election is on Thursday, December 8th. No matter where you are in the world, you can watch live coverage of election returns on the KVF website.

W dzisiejszym odcinku wybieramy się na wyspę Kalsoy, zwaną również "fujarką". Farerska prowincja, do niedawna zupełnie pomijana, dziś w centrum farerskiego wszechświata. Nowego ducha tchnął w to miejsce pewien super bohater w idealnie dopasowanym garniturze, którego filmowa śmierć dopadła na północnym jej krańcu. Pomimo wyzwań logistycznych związanych z podróżą na Kalsoy, wyspy nie należy pomijać. Czekają tu piękne widoki i mnóstwo ciekawych historii, które przybliżymy Wam wspominając nasze podróże w ten unikalny zakątek Wysp Owczych. Zapraszamy

W dobie instagramowych „podróżników” należałoby przypuszczać, że wszystkie miejsca na Wyspach Owczych zostały już dawno opisane i otagowane. Nic bardziej mylnego. Nadal na archipelagu znaleźć można, czekające na odkrycie, internetowe biały plamy. Jednym z takich miejsc jest niewątpliwie osada Válur. Zaciszna ulicówka, skryta przy drodze krajowej nr 21 schodzącej ku znacznie większej Vestmannie. Wiodące portale […]

Artykuł Válur pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

Wracamy z nową porcją dźwięków, szumów i stuków z Wysp Owczych. Tym razem krótkie podsumowanie letnich przygód, których doświadczyliśmy wspólnie z gośćmi naszych tegorocznych wycieczek. A było ich sporo! Zdradzamy nasze plany nowe programy, które planujemy zaoferować Wam w przyszłym roku, a także przedstawiamy garść najświeższych wiadomości z archipelagu.

Zapraszamy :)

Wyspy Owcze nigdy nie miały lądowego połączenia z europejskim kontynentem, tak jak chociażby Wyspy Brytyjskie. Stąd najłatwiej było się tutaj osiedlić ptakom. Wszystkie obecne na archipelagu ssaki dotarły tam z pomocą człowieka.

Spośród trzech dziko żyjących na Wyspach Owczych gatunków ssaków dwa trafiły na niego na gapę. Kicających przedstawicieli trzeciego z nich, w tym jedynym wypadku w pełni celowo, sprowadzono z Norwegii.

Artykuł Z jak zając pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

 Nú var tíðin komin hjá Vilhelminu.

Likkuleiaomman var heimskend í Føroyum, børn, sum komu til Dals at ferðast, royndu at fáa eyga á Likkuleiaommuna. Og hon var ofta at síggja í urtagaðinum ella í vindeyganum. Ein mentakvinna, eitt livandi savn av óítøkiligari mentan - "intangible culture" sum er UNESCO heitið fyri  "mannagongd, framløgu, útsøgn, vitan ella førleika sum er partur av mentan á einum plássi". 

Myndin niðanfyri er frá fyrst í august í ár, Vilhelmina var ússalig, men vit prátaðu saman eina løtu.

Tað er stórur missur hjá bygdini og hjá okkum øllum. Har ljós brenna fá, sæst gjølla, tá ið eitt teirra slóknar. 

Men vit eru rík, sum hava kent Vilhelminu, og hon krógvaði ikki sínar gávur, men læt gávumilt burturav - bæði børnum og vaksnum, og vit kunna fegnast um, at KVF eigur upptøkur, har vit kunna uppliva hennara skjaldur og frásøgn. Vilhelmina var eitt álitisfólk, hon var urguleikari Dals kirkju í mong ár, hon var fremst i dansi og sangi, og hon var ein av stuðlunum undir kvøldsetunum, sum vóru í Eiriksgarði um veturin. Vilhelmina var eitt lívsstykki, um tú hitti hana, var dagurin bjargaður. 

Góðu tit á Deild, tit hava fingið gott í beinið frá mammu og ommu tykkara. Vit drúpa høvur saman við tykkum, men gleðast um minnini.

Vit fóru suður fyrrapartin og gjørdu eitt legg til Dals, áðrenn vit fóru til Húsavíkar. Í Putlhúsi spældu tær báðar, tað var læruríkt at sita og lurta eftir teirra rolluspølum. Báðar høvdu fleiri rollur, og so valdu tær hvørja "magi" , tær skuldu hava. Mann kann hava eina ella fleiri gandakreftir, t.d. er ein kraft at skrúva tíðina aftur. So áhugavert at hoyra filmstilfar endurnýtt í eini spildurnýggjari søgu á føroyskum-enskum-donskum. Sá eisini, at tey nýttu eitt spælikort til telefon, og Kristina segði, "bíða eg skal søkja", meðan hon kíndi kortinum..ja ja verðin verðin.

Tað er deiligt, tá ið bygdir finna uppá sínar egnu hugnadagar, eisini til smábørn. Djóradagurin í Húsavík hevur verið í nøkur ár. Vit tríggjar fóru so til Húsavíkar, tær eru 7 ár og vóru kanska elstar av børnunum har. Onnur spurdi, um nakrir tikarar mundu vera. Nei tikarar vóru ikki, men nógv heimakríatúr. Ungarnir vóru inni í dansistovuni og tey vaksnu uttanfyri.

Og har var eisini annað til børnini at gera, okkurt sum hevði riggað fult so væl, um sólin skein...men stuttligt kortini. Og tað bar eisini til at keypa sær okkurt at eta, og so var lottarí, men teir vinningarnir vóru ikki ordiliga nakað at skriva heim um.

Fótmassasja

Húsavíkar kommuna
Skúlavegur 3
230 Húsavík 

Avgreiðslutíð: Mánadag kl. 17 - 18
Tlf. 36 14 83 / 26 15 40
Teldupostur: husfrugv@olivant.fo
Heimasíða: www.sandoyggin.fo

Bygdaráðslimir:
B Símin Hannus Johannesen
A Jákup Martin Sørensen, borgarstjóri
B Sunneva Larsen
A Dávur Sørensen
A Sára Mary Ann Johnsdóttir Anthoniussen

Húsavíkar kommuna fevnir um Húsavík, Skarvanes og Dal.
1. desember 2018 búðu 110 fólk í kommununi.
Víddin á kommununi er 27 ferkilometrar og markatalið er 66.

Nærdemokrati, sjálvsavgerðarrætt, rættvíst býti osfr. Vit hava havt nógv kjak í Føroyum um tær smáu kommunurnar og um samanlegging. Men Húsavíkar kommuna er ikki samanløgd í nýggjari tíð.

Húsavík og Dalur hava fingið hvør sítt vatnhús, tað er eitt reinsiverk til drekkivatn. Myndirnar eru av teimum húsunum.

Ein kassi uppi í bønum og eitt hús í bygdini

Húsavík

Dalur

Dalur