Í kvøld varð kunngjørt í Havnar bio, hvør vann fjórðu stuttfilmskappingina hjá Námi um Heimsmálini hjá ST. Saman við lærarum hava næmingar í hádeild og miðnámi kring landið arbeitt við filmi í heyst. Vavið er í mesta lagi sjey minuttir og karmurin hevur verið eitt ella fleiri av teim seytjan Heimsmálunum. 

Nógvir næmingar vóru møttir, og Tóri Slættalíð, sum er leiðari í nýggju Ráðgevandi deildini í Námi, bjóðaði vælkomin í Havnar Bio, har ellivu av filmunum, sum dómsnevndin hevði valt, vóru sýndir.

- Teir filmar, sum løgdu seg fremst í huganum hjá dómarunum, vístu á serstakliga góð næmingaavrik, men hvør á sín hátt, segði Tóri og upplýsti, at eina løtu stóð á jøvnum, tá veljast skuldi millum bestu filmarnar. Men so samdust teir fimm dómararnir um vinnarafilmin. 

Dómarapanelið, sum telur fimm fakfólk har Árni Øregaard er formaður, er av teirri áskoðan, at vinnarafilmurin í ár vísir beinleiðis til trý av heimsmálunum, og í fluttari merking eisini til onnur heimsmál, serliga um vit tosa um avleiðingar. 

Dómararnir vístu fyrst og fremst á tað filmiska í stuttu søguni og framúr eginleikarnar at finna góð støð, locations, at lýsa hendingarnar, og ta støðu, persónarnir eru í. 

Sagt varð soleiðis um vinnarafilmin:

- Stuttfilmurin kann tulkast nógvar vegir, men bindingin til fyrst skúlan og síðan fría valið hjá tí einstaka, hugtók dómarapanelið. Serliga tá vit fóru í myrka skúlakjallaran at skifta brostna ljósið, og høvuðspersónurin ger júst tað, sum hann hevur granska seg fram til í lestrarumhvørvinum. Nú gevur hetta honum tøkar pengar úr kriminella føroyska umhvørvinum, so hann kann geva dóttrini nýggjasta og dýrasta luksusamboðið at definera samleikan við. Vinnarin í stuttfilmskappingini hjá Námi 2022 er ”Ráðaloysi” hjá filmsbreytini á Nám X.

Hanus Johannessen hevur verið lærari hjá næmingunum. Leikarar eru Edvin H. Niclasen, Knud Knudsen, Ranja R. Danielsen, Fríði M. Dam og Bartal Clementsen. Leikstjóri, kamera maður og klippari er Sirius J. Helmsdal, Tróndur Galán er tónasmiður, b-foto og runner og Luitjen A. Apol er ráðgevi og hjálpari.   

Filmurin er fyri stórsta partin upptikin í kjallaranum í Eysturskúlanum og á Vestaru bryggju í Havn.

Vinningurin fyri besta stuttfilmin er 30.000 krónur.

W dzisiejszym odcinku wybieramy się na wyspę Kalsoy, zwaną również "fujarką". Farerska prowincja, do niedawna zupełnie pomijana, dziś w centrum farerskiego wszechświata. Nowego ducha tchnął w to miejsce pewien super bohater w idealnie dopasowanym garniturze, którego filmowa śmierć dopadła na północnym jej krańcu. Pomimo wyzwań logistycznych związanych z podróżą na Kalsoy, wyspy nie należy pomijać. Czekają tu piękne widoki i mnóstwo ciekawych historii, które przybliżymy Wam wspominając nasze podróże w ten unikalny zakątek Wysp Owczych. Zapraszamy

  On December 2nd, a new wind farm at Gellingarklettur, near Tórshavn, was inaugurated. Consisting of six giant wind turbines, the Gellingarklettur wind farm reportedly has the potential to produce 100 GWh worth of electrical power on an annual basis; in theory that corresponds to one-fourth of the Faroe Islands’ total electricity generation, or enough […]

The post New Gellingarklettur wind farm could power every household in Faroe appeared first on Local.fo.

SPONSORED. Take a sightseeing tour to the Faroe Islands’ largest grotto, Klæmintsgjógv, on the west coast of the island Hestur. Experience this huge and magnificent cathedral-like cave with three different entry points. On all our trips from April to September you’ll have the opportunity to explore the diverse birdlife of the Faroes. The Giant and […]

The post Bringing you close to the most stunning sceneries in no time — RIB62 appeared first on Local.fo.

December 10th will mark the 20th anniversary of the opening of the Vagar Tunnel (Vágatunnilin), the first undersea road tunnel in the Faroes. The tunnel connects the island Vágar, home of the island nation’s sole airport, with neighboring island Streymoy where the capital Tórshavn is located. The December 10th, 2002 opening of the Vagar Tunnel […]

The post Two undersea tunnels toll-free for a week to mark 20th anniversary of Vagar Tunnel appeared first on Local.fo.

Á politiskum valfundi um fólkaskúlan, sum varð hildin í auluni á Námsvísindadeildini í gjár, var stór semja millum valevnini um, at fólkaskúlin er forsømdur - bæði í tingarbeiðnum hetta seinasta valskeiðið og í valstríðnum. Tað skrivar heimasíðan hjá Skúlablaðnum.

- Tingmaður hetta valskeiðið vísti á, at tað hevur verið trupult at skapa áhuga fyri fólkaskúlanum. Hóast fólkaskúlin er ein av týdningarmestu og berandi súlunum undir okkara vælferð, hevur almenna kringvarpið ikki fólkaskúlan sum evni á teimum mongu fundunum, sum miðilin skipar fyri, skrivar Skúlablaðið. 

Eitt annað valevni segði á fundinum, at hóast stóra semju um, hvat eigur at verða gjørt, tykist tað nógv truplari at fáa eyka fígging til fólkaskúlan, samanborið við onnur øki.

Styttri skúladagur, færri næmingar í flokkunum, betri umstøður til lærararnar og taka landsroyndirnar av vóru evnini, ið oftast vóru havd á orði á valfundinum, skrivar Skúlablaðið.

Stendur tað til valevnini, sum umboðaðu teir sjey flokkarnar á almenna valfundinum, sum Føroya Lærarafelag, Námsvísindadeildin og Heim & skúli skipaðu fyri, so er eingin forðing fyri, at semjur verða gjørdar tvørtur um floksmark. Á fundinum var semja um at kalla allar teir stóru spurningarnar, ið vóru viðgjørdir á fundinum.

Við Fólkaflokkinum sum undantaki, gera valskráirnar hjá flokkunum ikki nógv burtur úr fólkaskúlanum. Felags fyri skráirnar er, at tær í mongum førum eru rættiliga yvirskipaðar, tá ið talan er um fólkaskúlan, og sumt gongur aftur í fleiri flokkum. Valevnini fingu tí høvi at taka ymiskt fram viðvíkjandi fólkaskúlanum, ið ikki stendur í valskráunum.

Eitt, ið fleiri valevni vóru samd um, var, at fólkaskúlin er forsømdur. Tá ið talan er um læraraútbúgvingina, so nevndu flestu valevni tørvin á meiri starvsvenjing hjá læraralesandi og eftirútbúgving til lærarar. Nevnt var, at eftirútbúgving eigur at koma í eina fasta legu, soleiðis at lærarar alla tíðina hava høvi at eftirbúgva seg sambært tí, sum størstur tørvur er á. Fleiri nevndu eisini, at læraraútbúgvingin eigur at taka støði í føroyska samfelagnum og veruleikanum. Nomið var eisini við gomlu læraraútbúgvingina og samanborið við ta nýggju. Sumt frá gomlu útbúgvingini var betri enn í teirri nýggju, og tað, sum var gott, eigur at verða tikið við og lagt inn í ta nýggju.

Annað evni, ið fleiri vístu á, var átrokandi tørvin at fáa geirarnar, sum hava við børn at gera, at arbeiða betur saman. Nevnt var eitt málaráð, sum hevur við øll børn at gera, soleiðis at barnið ikki dettur niðurímillum skipanir í skiftinum millum barnagarð og skúla, og sum eisini hevði havt við sær, at lærarar ikki skulu banka á fleiri hurðar, tá ið børn skulu hava hjálp. Onkur tók til, at nýskipan eigur at vera gjørd á hesum øki, sum setir barnið fram um skipanirnar.

Flokslæraraarbeiðið var eisini tikið fram, bæði í týdninginum hann hevur fyri trivnaðin í flokkinum og tá talan er um niðurskurð, soleiðis at hann betur røkkur hvørjum næmingi. Stórt semja var um at geva flokslæraranum betri umstøður.

At loysa upp fyri rættinum hjá leiðslum at skipa skúladagin smidligari, nevndu fleiri. Karmarnir kennast mangan sum spennitroyggja, og tað er hvørki til frama fyri hvørki næming ella lærara.

Pappírsarbeiðið og fundarvirksemi, sum meiri og meiri eyðkennir læraraarbeiðið, vilja øll valevni burturfrá, soleiðis at lærarar kunnu savna seg um tað, teir eiga, nevniliga undirvísa. Hetta pappírs- og skrásetingararbeiðið fyllir meiri og meiri, og onki av valevnunum sá nakra meining í tí.

At endurskoða og dagføra námsætlanirnar og skipa tær burtur frá at stýra ov nógv niður í smálutir var ofta tikið til. Somuleiðis at raðfesta kreativa og verkligu lærugreinirnar, sum veruliga eru við sviðusoð.

Nomið var eisini við nógv annað, eitt nú føroyskt sum annaðmál, tørvin ið tilflytaranæmingar hava, at fólkaskúlin eigur at ganga undan í skiftinum til grøna orku, at støðan hjá heilsufrøðingunum í skúlunum eigur at verða styrkt, at undirvísingartilfar á føroyskum eigur at verða styrkt – eisini til talgildu pallarnar, sum børn eru á, at tey, sum nema sær eftirútbúgving, í nógv størri mun skulu sleppa at brúka útbúgvingina í sínum arbeiði.

Valevnini vóru ógvuliga samd - fólkaskúlin eigur at verða raðfestur nógv hægri, enn hann hevur verið, eisini tá ið talan verður um fíggja allar átrokandi og neyðugar ábøtur. Spennandi verður at vita, hvat fer at verða niðurfelt í samgonguskjalið hinumegin valið.

Tey, sum vóru við í pallborðinum, vóru: 

A - Beinir Johannesen, Rógvi Egilstoft og Bárður á Lakjuni

B - Magnus Rasmussen, Hanna Ovadóttir og Anita Heinesen

C - Jóhannis Joensen, Birna Heinesen og Terji Beder

D - Suni á Dalbø og Andrias Jacobsen

E - Høgni Hoydal, Anita á Fríðriksmørk og Jón Kragesten

F - Hanna Jensen

H - Rani Andrasson Skaalum 

Foto: Ólavur Frederiksen
Kelda: Skúlablaðið

Eg havi ongantíð givið mær far um bringureyða, fyrr enn eg sá hann í túninum fyrstu ferð fyri fáum árum síðani. Tá ið grannakona, sum herfyri doyði 90 ára gomul, segði mær, at ein bringureyði var so spakur, at hann kom í gongina hjá henni at fáa sær breyðmolar, gjørdist er forvitin. Ymsir smáfuglar eru […]

The post Bringureyði vitjar á jólum í grannalagnum appeared first on Hvannrók.

If you’ve ever traveled to or from the Faroe Islands via Atlantic Airways, there’s a good chance you’ve met Bergtóra Nielsen, who’s worked for the national carrier ever since its establishment in 1988. As of Monday, Nielsen retired due to old age after nearly 35 years as a flight attendant with the Faroese national carrier. […]

The post Flight attendant Nielsen’s 35-year career with Atlantic Airways celebrated as she retires appeared first on Local.fo.

SPONSORED. Ocean Experiences brings you the most majestic and breathtaking views in the Northern Isles, the steepest region of the Faroes — by sea. Our trips by rigid inflatable boat will not merely take you safely through stunning seascapes and shorelines — we’ll get you right up close to it all. We let you step […]

The post Breathtaking RIB tours to Kallur, Kópakonan, Kunoyarnakkur appeared first on Local.fo.

W dobie instagramowych „podróżników” należałoby przypuszczać, że wszystkie miejsca na Wyspach Owczych zostały już dawno opisane i otagowane. Nic bardziej mylnego. Nadal na archipelagu znaleźć można, czekające na odkrycie, internetowe biały plamy. Jednym z takich miejsc jest niewątpliwie osada Válur. Zaciszna ulicówka, skryta przy drodze krajowej nr 21 schodzącej ku znacznie większej Vestmannie. Wiodące portale […]

Artykuł Válur pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

Neyvan hevur nøkur vinnugrein upplivað so stórar broytingar í okkara tíð, sum matstovuvinnan. Broytingarnar eru í fyrsta lagi sjónligar í høvuðsstaðnum, har vit hava fingið hópin av ymiskligum matstovum, og í øðrum lagi eina tænastuvinnu, sum er so vitandi og fyrikomandi, at tú undrast yvir, at vit nakrantíð hava kunnað livað uttan eina so sjálvsagt virðiliga tænastu við matstovuborðið. 

Fyrr fór tú út at eta búff við brúnari sós. Fisk át tú heima, tí ein útróðrarmaður hevði borið tær hann, nýveiddan av fjørðinum. So koyrdi tú hann í pottin, kanska paneraðan á pannuna, og borðreiddi so við eplum, sum vóru í kassanum. Nógv epli og lítið raffiniment. Og nú eplini eru dýrari enn nakrantíð, keypir tú tey allarbílagstu, sum eru írsk og mjølvut, perfekt at mosa niður í brúnu føroysku sósina og danska reyðkálið. Soleiðis broytast vanar og siðir av ymsum ávum, sum vit ikki altíð sjálvi hava raðið á.

Aktuella avbjóðingin er, hvørt matstovuvinnan megnar at fara út um landið, og finna eitt burðardygt støði. Tí tænastuvinna kann sjálvdan dikterast. Tað er bara við støði í einum fakliga væl undirbygdum dugnaskapi, hon kann vaksa fram í eini kvalifiseraðari roynd at finna marknaðin og eftirspurningin við støðið í stuttfluttum rávørum, sum brúkarin vil leggja á tunguna. Tí hetta er ikki bara ein spurningur um at fáa mettuna og teppa sansirnar. Nei, hetta er ein uppliving, sum liggur leingi á. Tað krevur gesturin á matstovuni.

Roks hevur síðan systurmatstovan Koks flutti til Grønlands, roynt seg á egnum beinum Heima í Havn í Fútastovu. Leygarkvøldið royndi eg hana fyri fyrstu ferð, drúgvu Roksmatskránna.

Tað er heilt greitt at ungu tænastusinnaðu fólkini, tænarin Katrin Joensen, og kokkurin Mantas Vaidelis, sum er úr Litava, eru fyrstu og fremstu aktiv hjá matstovuni at bera matin fram fyri okkum, ið eru setst við langa borðið fyri fyrsta sunnudag í advent. Fryntlig og vitandi eru tey um allar smálutir í skránni, eisini um vínið og djúsið, sum alt eftir persónligum smakki kann parast afturvið matinum, sum kemur so hvørt.

Vit eru í einum av elstu húsum í Havnini. Bøkurnar siga, at tey hava útvið 350 ár á baki. Við góða útsýninum yvir vágna, er tað hugtakandi, at tú situr í eini stovu, sum hevur hýst fólki síðan síðst í 1600-talinum. Tú skalt hava eina heilt serliga tíðaralin við tær, fyri at fata hetta spenni.

Murrikrutt er tað fyrsta eg síggi á talvuni við fiskanøvnum, sum eins og matskráin er gjørd til høvið. Tóroddur Poulsen hevur skrivað og teknað. Men dekanfari finnið eg navnið í orðabókini, murrikrutt. Tað havi eg ikki upplivað áður, at verða førdur inn í eina matstovu, sum so væleydnað hevur drigið upp av grunni tað, sum eg helt vera fiktivt, og úr bókmentanarliga savninum hjá einum etableraðum yrkjara og teknara. Tað fiktiva, ið verður gjørt so hondgrípiligt, at tú tekur tað í munnin, tyggir og smakkar. Framúr at seta myndlist saman við matlist í elstu Havnini.

Fyrst eru knasandi minnbitar úr skræðu á borðinum. Stuttligir bitar at deila kring borðið, meðan hugt verður í skránna. So kemur tað slag í slag, átta ferðir, og so kaffi omaná. Høvuðsrætturin er havtaska, men mest minnisverd er lodnan, sum heilstokt í frituru smakkar akkurát so feit, sum hon er, men fekk eina fína javnvág afturvið tí, sum tá var á borðinum. Lodnan gav mær besta eftirsmakkin. Men tað er altíð treytað av tí, sum í løtuni er á felags borðinum. Matur er sum einki annað bundin at løtuni, og hann etur tú helst og best saman við tínum næstu ella starvsfeløgum, nú jólini stunda til. Her eru myndabrot frá felags matborðinum.

Hóast køkurin í søguligu Fútastovu av natúrligum ávum er avmarkaður, er Roks ein stuttliga spælandi uppliving í myrku jólatíðini, akkurát so sum teksturin á heimasíðuni sigur. Men heldur ikki meir. Rættirnir eru nógvir og smáir. 

Eg kundi hugsað mær, at onkur av rættunum, kanska høvuðsrætturin, varð eitt lítið sindur meira avbjóðandi í smakki og kanska í fyllu eisini. 

Afturvið framúr servering, hevur tú upplivað nógvar smakkir, men vil hava uppaftur meir. Ikki í talið, men heldur í vavi. At hvør einstakur smárættur er eitt vet generøsari, so dvalast kann við fleiri smakkir. Tað hevði tænt matstovuni, sum í allar aðrar mátar er framúr. Ikki minst blámálaðu niðurlendsku kaklarnir, sum við Eystaruvág anda eina óbrotna søgu við kaminina. Og so er tað Tóroddur, sum við listini og tekstunum knýtir eina sloyfu um alla upplivingina. Hugvekjandi afturvið munngóða jólasmakkinum við vágna.

Filmsfelagið hevur fingið fatur á tveimum teimum mest umrøddu filmunum, sum íslendskir leikstjórar hava gjørt til biografsýningar beint nú.

Talan er um Berdreymi og Volaða land, sum úti í heimi hava heitini Beautiful beings og Godland. 

Leikstjórarnir eru Guðmundur Arnar Guðmundsson (f.1982), sum er avmyndaður omanfyri, tá hann í Lübeck vann fyrstu virðisløn fyri fyrra filmin Hjartasteinn (Heartstone), og í seinna føri Hlynur Pálmason (f.1984), sum hevur arbeitt við filmi í Føroyum, og verið innboðin dómari í Geytakappingini, tá myndin niðanfyri er tikin. Tá hesir báðir filmar hava verið sýndir, hevur Filmsfelagið víst allar teirra filmar.

Umframt góð ummæli í heimlandinum, eru báðir filmarnir í uppskoti at fáa Evropeisku Filmsvirðislønina, sum verður handað í Reykjavík hin 10. desembur. Har í landinum duga tey framúr væl at gera vart við seg sum filmsframleiðaraland við locations til eitt og hvørt høvið, harundir eisini í íslendsku suðurhavsoyggjunum, sum ein íslendskur uppstandsskemtari kallaði Føroyar, tá Listastevnan var her. 

Fyrri filmurin, sum Filmsfelagið vísir, Beautiful Beings, er eisini íslendska Oscaruppskotið í 2023. Hann verður sýndur mikudagin 30. novembur klokkan 20. Seinni íslendski filmurin, Volaða land, verður vístur 7. desembur. Sýningarnar eru almennar.

Hóskvøldið 17. november varð tiltakið “Skifti - Lívssøgur úr føroysku náttúruni” sett í Kolshøll á Eiði. Leygarkvøldið eftir var konsert við Marius, har Hans Jacob Kollslíð eigur tekstirnar, sum kunnu lesast niðanfyri. Men Hans Jacob hevur eisini íbirt meir enn tað.

- Orsøkin til, at eg eri her, er at Ellindur Egilstrøð hevur valt at givið málningunum, sum hann sýnir fram á hesari framsýningini, heiti úr tekstum, sum eg havi skrivað til løg hjá tónleikabólkinum Marius Ziska. Og eg má viðganga, at eg kenni meg ikki sørt stoltan og kanska eisini eitt sindur smikraðan av, at Ellindur hevur valt at gera tað. Tað er nevnliga soleiðis, at vit báðir, Hans Marius Ziska og eg, vóru nokkso nógv í iva um, hvørt tann fyrsti føroyski sangurin, sum vit skrivaðu saman, ikki var ov løgin at geva út. Frá 2005 høvdu vit skrivað enskar sangir saman, men í 2013 kom Hans Marius so við tí hugskotinum, at vit kanska áttu at roynt okkum á føroyskum. Hann sendi mær eitt lag, og eg setti meg at skriva orð. Minnist tað væl, tí løtan er vorðin ein av hasum heilt serligu løtunum, ið hava fest seg í minnið hjá mær. Eg minnist hvørjum rúmi eg var í, eg minnist at húsfólkið var farið í song, og so minnist eg kvirruna, sum eg sat í, sigur Hans Jacob.

Nærveran

So kom nærveran floymandi

Uttan at siga mær frá

Bara so

Var hon aftur her

Nemur hjarta mítt vís og góð

Tykist sum um hon er mín

Men eg veit

At hon býr í tær

Tá hon fer

Er hon her

Men eg dugi ei 

At liva í løtuni sum er ein treyt

Skal eg vera har

Og so teskar hin hugsandi mær, at hon er

Ikki til 

Uttan tíð

Uttan stað 

Ikki sovna nú

Sterkar kenslur, hold og blóð

Tankar og vilji til 

At verða í

Hesum heiminum 

Tá hon fer

Er hon her

Men eg dugi ei 

At liva í løtuni sum er ein treyt

Skal eg vera har

Og so teskar hin hugsandi mær, at hon er

Ikki til 

Uttan tíð

Uttan stað 

Ikki sovna nú

- Spurningurin, sum vit settu okkum sjálvum var, ber tað til at skriva ein poppsang við einum sovorðnum teksti? Og hvat snýr hesin teksturin seg í roynd og veru um? Nærvera? Hvat er tað fyri nakað? Tað løgna við tí er, at eg veit ikki sjálvur hvar hesin teksturin kom frá? Eg minnist meg sita og skriva hann...út í eitt...og tá ið hann var liðugur, ja so var hann liðugur. Har var ikki tørvur á at fara afturumaftur at rætta og umskriva, sum tað ofta er. Mítt besta boð er, at teksturin er ein “fallan uppá pláss” og síðani ein eksternalisering, av nøkrum kenslum og tonkum, ið høvdu upptikið meg í eina tíð, dagarnar frammanundan at teksturin varð skrivaður. Skrivingin krevur, eins og málingin ger, at okkurt innara, í størri ella minni mun, verður ítøkiliggjørt, so tað kann materialiserast niður á skrivaða blaði ella upp á lørifti. 

Hvussu var og ikki. Stutt aftaná, at sangurin var skrivaður, tók bólkurin Marius Ziska sangin upp í einum urtagarði í Randers. Teir vóru á konsertferð í Danmark. Búðu hjá einari mostur hjá Hans Mariusi í Randers, og nýttu ein seinnapart til at gera ein live upptøku av sanginum Nærveran. Teir uploadaðu upptøkuna á YouTube, og alt fyri eitt var hann sera væl móttikin av fólki. Føroyingar tóku sangin til sín, og tá vistu vit, at vit høvdu fatur á onkrum, og fingu soleiðis størri sjálvsálit til at halda áfram at skriva á føroyskum. Tann næsti føroyski sangurin, ið vit skrivaðu, hevur henda tekstin:

Villingarsjónin

Tá ið meldurin í eitt bil steðgar á

Og tú sært at

Allur heimurin er ein pallur hjá tær

Og hjá hinum

Ja, so er alt so broytt

Vit eru bara menniskju, sum eru

Saman her

Og tú kanst vera tú

Í hesari steinrunnu gomlu verð,

Sum nú er

Klettarnir klovna tá brátt

Álvar og trøll trína í dyr

Og vit eru í heilt øðrum stað

Hóast alt er tað sama sum var

Alt er møguligt, tá tú trýrt at tú kanst

Í tær sjálvum

Flyta øll tey fjøll, ið tær forða í dag

Innan í tær

Og alt er púra nýtt

Vit eru bara menniskju, sum eru

Saman her

Og alt ber so væl til

Í hesari steinrunnu gomlu verð,

Sum nú er

Klettarnir klovna tá brátt

Álvar og trøll trína í dyr

Einglarnir vísa seg tá

At ganga ímillum okkum her

Tey fornisku tysja tá fram

Drekka sær sólargeislaskál

Tey koma úr himli og hel

Tey koma úr tær og so úr mær

Og vit eru í heilt øðrum stað

Hóast alt er tað sama sum var

Og eg vakni og síggi av tær

Eina vónríka sjón djúpt í mær

- Hesin teksturin var umskrivaður fleiri ferðir, og sat ikki líka skjótt sum Nærveran. Rokni við, at tey flestu, sum fáast við at skriva, mála ella annað skapandi virksemi, hava gjørt sær tær royndirnar, at onkuntíð koma tingini skjótt, og tú nær nóg illa at fylgja við íblástrinum. Og aðrar tíðir hendir næstan onki. Men hóast hesir báðir tekstirnir ikki eru skrivaðir á júst sama hátt, við tað, at annar er skrivaður skjótt og hin er skrivaður seint, so hava teir tó tað til felags, at teir báðir koma inn á nakað, sum eg fari at loyva mær at rópa fyri náttúru – tann fyrri teksturin, Nærveran, ger eina roynd uppá at lýsa okkurt, sum eg meti er ein partur av okkara innaru náttúru, ímeðan tann seinni, Villingarsjónin, er fullur av myndum, ið vit kunnu siga eru úr teirri uttaru náttúruni, bæði teirri ítøkiligu og hinari ímyndaðu. 

Men hetta er torført at siga nakað um, tí í roynd og veru veit eg ógvuliga sjáldan akkurát hvat tað er, sum eg royni at seta orð á. Haldi heldur ikki at tað er rætt av mær her í kvøld at gera eina roynd uppá at greina og tulka mínar egnu tekstir, tí so kundi onkur kanska fingið ta fatanina, at nú vita vit við vissu hvat hesin ella hasin sangurin hjá Marius Ziska er um. Idéin við fleiri av hesum tekstunum er ikki so nógv at siga nakað við vissu um okkurt avmarkað ítøkiligt evni, men heldur at peika móti onkrum, sum kennist púra veruligt, men ikki letur seg so væl fanga í málinum, soleiðis sum vit vanliga nýta tað.

Tá ið ein nýggj útgáva, ella eitt nýtt staklag hjá Marius Ziska, kemur út, spyr plátufelagið meg vanliga hvat útgávan ella sangurin snúgva seg um? Hetta hendi eisini fyri nøkrum døgum síðani í sambandi við, at nýggja staklagið Ímeðan vit bíða kemur út um nakrar mánaðir. Haldi, at eg fari bara at fortelja tykkum hvat eg svaraði plátufelagnum, tí hetta er støðan, ið eg standi í í mun til fleiri av tekstunum, sum eg havi skrivað til Marius Ziska. Eg svaraði plátufelagnum nakað soleiðis:

Onkuntíð havi eg hoyrt listamálarar siga, at teir í roynd og veru kanska bara hava málað ein málning i lívinum, og at teir enn royna at fáa hann góðan. Eg kann saktans relatera til tað. Kanska havi eg – burtursæð frá nøkrum heilt fáum tekstum sum t.d. Vald og Flóttin, ið eru av einum meira politiskum slagi - bara skrivað ein tekst í lívinum. Ímeðan vit bíða byrjar við at siga "Eg visti ongantíð júst hvat tað var eg kendi", og er enn ein roynd hjá mær at seta orð á hatta, sum eg eisini havi roynt at seta orð á í t.d. Nærveruni og Silvurlín. Tað er bara so sera torført at seta orð á hesi tingini, tí mest sannlíkt verður tú misskiltur. Kensluna, ella totalupplivilsi, ið eg royni at seta orð á, vil eg allýsa sum verandi onki minni enn andaliga, men, tá ið eg sigi tað, so melda í minsta lagi tveir trupulleikar seg alt fyri eitt – tann fyrsti er, at orðið "andaligt" gevur allar møguligar assosiasjónir, ið hetta, ið eg royni at lýsa, ikki er, og tann næsti er, at upplivilsi letur seg ikki fanga í orðum og ongi hugtøk rúma tí til fulnar. Upplivilsi er eisini av einum so løgnum karakteri, at hóast tú ert fullvísur í, at tú hvílir í tí, tá ið tú hvílir í tí, so kanst tú fara at ivast í um tað yvirhøvur er til, tá ið tú ikki ert har. Men av tí, at eg havi kent tað, og havi upplivað...ofta...at alt glógvar í einum øðrvísi ljósið, tá ið eg eri har, so má eg ganga út frá at tað er har, men at tað eri eg, sum ikki altíð megni at vera har. 

Veit ikki um tey á plátufelagnum gjørdust nógv klókari um hvat sangurin Ímeðan vit bíða snýr seg um, men kanska teksturin Reyn, sum eg havi skrivað við íblástri úr sendingini Svartur sannleiki, sum Kringvarpið gjørdu um listamálaran Ingolv av Reyni, kann seta nøkur orð á hvørjari støðu eg ofta kenni meg at vera í, tá ið royni at fara inn í henda undarliga innara substansin. 

Reyn

Vaði har eg ikki grynni

Á ferð inn í hitt ókenda

Eg vil finna aðrar leiðir

Leiti inn í ljósið, sum er myrkur

Uttan hugtøk ella orð

Ferðist inn í okkurt, sum er onki

Handan tankan

Har ljóst er ljósari

Og myrkt er myrkari

Er tað

Rúm, dýpd og skuggar eru

Sansi anga, ljós og ljóð

Leiti eftir mær í øllum

Finni meg í tí, sum ei kann sigast

Bróti niður, byggi upp

Loysi meg frá øllum, sum kann skipast

Litir glógva

Har ljóst er ljósari

Og myrkt er myrkari

Er tað

Ivin er allatíð her

Tori eg longur

Tráandi óróin ber

Meg inn á gøtur

Har Ljóst er ljósari

Og myrkt er myrkari

Reiki eg

- Nú ljóðar hetta alt samalt kanska ógvuliga diffust, men samstundis sum eg kenni meg drignan at hesum óítøkiliga, sum eg eri rættuliga sannførdur um, at eg ongantíð fari at kunna seta orð á til fulnar, so eri eisini sera áhugaður í náttúruvísindunum. Ikki minst stjørnualisfrøðini, ið fyri nøkrum mánaðum síðani gjørdi nøkur risafet fram á leið, við tað at James Webb stjørnukikarin varð sendur upp í rúmdina, og er farin at senda okkum myndir, ið eru djúpari og klárari enn nakað, sum mannaættin hevur sæð av rúmdini higartil. 

Nú er tað, at vit fara heilt út, ella inn, í ta stóru náttúruna! Henda yrkingin er skrivað við íblástri frá einari klummu í Ideer sektiónini í Weekendavísini, 16. september 2022, ið m.a. viðgerð nakað av tí vitanini, ið vit fáa gjøgnum James Webb teleskopið:

Skapanarsøga stjørnukikarans

Sjónligi alheimurin er umleið 13,7 milliardir ára gamal

Okkara sólskipan er ung

Bara 4,6 milliardir ára gomul

Tað gingu 700 milliónir ár 

Áðrenn einkyknaðar verur íkomu á jørðini

Og næstan 4 milliardir ár 

Áðrenn fleirkyknaðar verur íkomu

Fyrstu menniskjasløgini íkomu fyri nøkrum milliónum árum síðani

Vit, Homo Sapiens, hava bara verið til í nøkur hundrað túsund ár

Teir fyrstu 20 minuttirnar av søgu alheimsins

Var tættleikin og hitin so stórur

At protónir kundu samanbræðast til nýggj atomir

Men eftir 20 minuttum

Hevði alheimurin longu víðkað seg so nógv

At samanbræðingin ikki kundi halda áfram

Tá var alheimurin umleið 75 prosent hydrogen

25 prosent helium og eitt lítið sindur av litium og beryllium

Áðrenn vit menniskju kundu íkoma máttu nýggj og tyngri atom samanbræðast

Tí vit eru, umframt hydrogen, einamest oxygen, kolevni, nitrogen, fosfor og kalsium

Einastu støð í alheiminum 

Við nóg nógvum hita og tættleika til at hetta kann henda náttúrliga

Er í kjarnum í stjørnum

Í teirra spreingingum

Og tá ið nevtrónstjørnur bresta saman

Atomini í okkara kroppum

Koma sostatt frá teimum fyrstu 20 minuttunum í alheiminum

Og úr sjálvum stjørnunum

Tær 85 milliardirnar av nevronum í heilanum á hvørjum einstøkum av okkum

Sum hvør sær eru samansettar av milliardum av atomum

Eru tískil

Bókstavliga tikið

Alheimurin

Ið kannar seg sjálvan 

- Um vit taka vísindini í álvara, so sigur hetta okkum, at ikki bara vit øll, og øll tann náttúran, sum vit eru ein partur av, kemur úr sama singulariteti, men allur alheimurin sum hann er. Í yvirførdum týdningi kundu vit kanska sagt, at alt, sum er til, er í familju. Um so er, so er tað kanska ikki so løgið, at vit á onkrum heilt grundleggjandi stigi kenna okkum sum part av náttúruni, hóast hon kann vera sera umskiftilig, og vit ikki altíð skilja hana til fulnar.

Nú skal eg skjótt fara at runda mín part av, men kanska er tað uppá sítt pláss líka at lesa eina yrking, ið tekur okkurt eitt sindur meira gerandisligt upp, ið tó eisini vísir menniskjuna í náttúruni. Tað er nevnliga soleiðis, at vit, sum teir holdsligu kroppar vit eru, mugu syrgja fyri, at vit fáa mat. Og matin fáa vit eisini úr náttúruni. Tvey av teimum bestu árunum í mínum lívi hevði eg, tá ið eg fyrst í 0’unum sigldi við Thomas Nygaard. Haðani henda yrkingin:

Við pavnin

Alt í einum

Kann hon renna fram fyri meg

Løtan

Tá ið eg fyrstu ferð 

Umborð á Thomas Nygaard

Stóð við fullum pavni av livandi toski framman fyri mær

Vit rokaðust

Og tað raplaði inn gjøgnum lúkuna

Eg dugdi ikki so væl enn at nýta tummil og fremstafingur sum klógv

Tummilin omaná lippuna

Og fremstafingur inn í eygað

So júst tann parturin opinberaðist

Millum reyðu táknurnar

Ið skuldi kvettast av í einari skjótari rørslu

Fylgdari av einari uppaftur skjótari rørslu

Ið spretti magan á fiskinum upp

So innvølirnir duttu úr 

Taka

Kuta

Spretta

Taka kuta spretta

Taka kuta spretta taka kuta spretta 

Minnist at eg hugsaði um útspílaðu eyguni og blóðið tær fyrstu 200 ferðirnar

Men so hevði eg lært tað

Og hugsaði

Ikki meira  

- Ja, hetta er so eisini ein partur av tí at liva og virka í náttúruni. Ein partur, sum vit í Føroyum, kanska kenna serliga væl, við tað, at vit eru ein fiskivinnutjóð. Vit leita okkum ikki bara listarligan íblástur úr náttúruni. Vit filosofera ikki bara um hana. Vit gagnnýta hana eisini sum materielt tilfeingi. Men akkurát tann partin haldi eg, at vit lata liggja í kvøld.

Eg fari at enda við einari yrking, sum eg skrivaði eina náttina, eg sat á Skála og hugdi yvir á Gøtueiði. Minnist, at eg var eitt sindur uppøstur um okkurt, sum eg hevði rent meg í um dagin, og hevði so sett meg í tann reyða stólin í stovuni hjá okkum at hyggja út. Yrkingin haldi eg er eitt nokkso gott dømi um, at náttúran eisini kann vera lekjandi, ja, næstan terapeutisk, um tú bara letur teg upp fyri henni. Í øllum førum var eg nógv meira í javnvág, tá ið eg reisti meg upp, enn tá ið eg setti meg niður.  

Ongin er orsøk

Náttin er ljós nú

Summar er

Sannkenni løtuna í mær her

Siti bert kvirrur og hyggi út

Fuglurin hoyrist

Stákast nú

Bygdi sær reiður har eg og tú

Sóu bilarnir koyra hvør sín veg 

Alt er á ferð

Í hesi verð

Ongin er orsøk at stúra nú

Alt er júst tað sum tað altíð var

Skýggini reka og skjótt er eisini tú 

Partur av teim 

Farin heim

Roðar í eystri

Fyri sól

Reisist og fari at finna ból 

Dagurin krýpur nú inn í heim

Byrjar mín ferð

Í dreymaverð

Ongin er orsøk at stúra nú

Alt er júst tað sum tað altíð var

Skýggini reka og skjótt er eisini tú

Partur av teim 

Farin heim

Takk fyri
Hans Jacob Kollslíð
Kolshøll 17.11.2022.

This week, Stella talks to Melanie Mellemgaard who was born in South Africa to a South African mom of Indian descent and a Faroese dad. Her family moved to the faroe Islands when she was in school. Stella talks to Melanie about the differences between the two countries and why cooking with butter just isn't the same as with ghee.

Note: When this program aired on FM1, it had songs that we had to remove due to copyright restrictions. If you want to hear the episode with the music, you can listen to the original version streamed from the FM1 website right here.

Also, we're close to reaching our fundraising goal for this year's reporting trip to the Faroe Islands. If you can nudge us over the finish line, visit our gofundme page and toss a few dollars in the tip jar. Thank you.

Í 2014 skrivaði eg grein um Vilhelm Jacobsen, sum koyrdi runt í Havnini við eldrivnari trillibøru. Frálík trillibøra, sum lættir um arbeiðið, tí nógvar brekkur eru í Havn. Nú gongur Vilhelm í havnargøtum við nýggjum tóli, sum eg ikki havi sæð áður. Ein eldrivin stórur dustsúgvari, sum hevur slíka megi, at hann gloypir mjólkapakkum og […]

The post Vilhelm Jacobsen er sera fegin um nýggja dustsúgvaran appeared first on Hvannrók.

Gangi mest sum hvønn dag við hundinum í Plantasjuni, har áhugaverd talva stendur við fuglum sæddir í Plantasjuni. Umframt vanligar fuglar síggja vit onkuntíð ókendar fuglur í garðinum hjá okkum, sum vit ikki áður hava sæð. Nú ein morgun hendi tað, og so at hyggja í bókina Fuglar í Norðurhøvum, og vit komu til niðurstøðu, […]

The post Sjáldsamur fuglur uttanfyri í garðinum appeared first on Hvannrók.

On this edition of Home and Away, Stella talks to Michael Feldballe about growing up in Denmark, his life in the Faroe Islands, and the benefits of archery. For copyright reasons, we have to remove the music that plays during the breaks, which is a shame because it's quite good. But if you want to listen to a version of this show with the songs included, you can listen to it on the FM1 website.

Also, the Faroe Islands Podcast is returning to the Faroe Islands in about two weeks. This trip is rescheduled from it's original July dates. When we paused the original trip, we also paused out fundraising campaign. Now that it's back on, we're restarting that campaign. If you can help us out, please head over to our gofundme page and toss a few dollars into the tip jar. Thank you.

Tá ið tú koyrir úr Klaksvík til Norðdepils, kemur tú fyrst úr fyrsta tunlinum, har tú sært lítlu bygdina Árnafjørð, áðrenn tú fert inn í seinna tunnilin. Árnafjørður varð fyri 1967 ein fjarskotin bygd, men tunlarnir góvu bygdini nýggjar møguleikar. Tó so, at bygdin er í fólkatali minkað 50%, síðani tunlarnir komu í 1967. Í […]

The post Árnfirðingar vildu hava kirkju í 1932 – 50 fólk búgva í bygdini appeared first on Hvannrók.

It has been a year of ups and downs for everyone here at Podcast HQ. So many swings that we had to suspend production of the podcast for a large portion of this year. On this short podcast, we answer the question many of you have been asking, "Are you okay?" We'll also answer questions like, "when are you going to put out podcasts on a more regular basis," "are you ever going back to the Faroes," and, "seriously, are you okay?"

Not to give anything away, but the answers are all good.

Want to make things more good? Come on down to our gofundme page and kick in a few bucks and help us make our next reporting trip to the Faroes a success. (Okay, that was also kind of a spoiler.)

Wracamy z nową porcją dźwięków, szumów i stuków z Wysp Owczych. Tym razem krótkie podsumowanie letnich przygód, których doświadczyliśmy wspólnie z gośćmi naszych tegorocznych wycieczek. A było ich sporo! Zdradzamy nasze plany nowe programy, które planujemy zaoferować Wam w przyszłym roku, a także przedstawiamy garść najświeższych wiadomości z archipelagu.

Zapraszamy :)

This week we talk to Heri Simonsen about the Faroe Islands Men's National Team's stunning 2-1 victory over Turkey in the Nations League and ask a previously unthinkable question: is the National Team actually good?

Tá vit vóru unglingar, hoyrdu við mangan tey eldru tosa um mjólkarbátin Ruth. Hetta í sambandi mjólkarbátarnar hjá Meiarínum. Ruth var søguligur og fyrsti báturin hjá Meiarínum, sum tá æt Thorshavns mælkaforsyning og margarinfabrik. Ruth var bygdur í 1906 á skipasmiðju í Noregi. Báturin var bygdur sum sleipabátur, men Meiaríið skrásetti bátin sum ferðamannaskip við […]

The post Ruth var fyrstu báturin hjá Meiarínum, sum sigldi eftir ferðaætlan appeared first on Hvannrók.

Wyspy Owcze nigdy nie miały lądowego połączenia z europejskim kontynentem, tak jak chociażby Wyspy Brytyjskie. Stąd najłatwiej było się tutaj osiedlić ptakom. Wszystkie obecne na archipelagu ssaki dotarły tam z pomocą człowieka.

Spośród trzech dziko żyjących na Wyspach Owczych gatunków ssaków dwa trafiły na niego na gapę. Kicających przedstawicieli trzeciego z nich, w tym jedynym wypadku w pełni celowo, sprowadzono z Norwegii.

Artykuł Z jak zając pochodzi z serwisu Farerskie kadry.

Eivor spent part of July and August on her first headlining tour of North America. On this episode, we hop in Eivor's tour van and travel from Portland, Oregon to Vancouver, British Columbia. On the way, we'll stop in Seattle, spend WAY too much time at the Canadian border, and finally make it to the venue with not a moment to spare. It's a rare glimpse into the everyday life of a working band.

Eivor will be touring Europe in September and October. You can see the tour dates here. 

Note: At the end of this episode, we day that this is episode 538. (Apparently we're subconsciously big fans of Nate Silver.) It's actually episode 358. These things happen.

 Nú var tíðin komin hjá Vilhelminu.

Likkuleiaomman var heimskend í Føroyum, børn, sum komu til Dals at ferðast, royndu at fáa eyga á Likkuleiaommuna. Og hon var ofta at síggja í urtagaðinum ella í vindeyganum. Ein mentakvinna, eitt livandi savn av óítøkiligari mentan - "intangible culture" sum er UNESCO heitið fyri  "mannagongd, framløgu, útsøgn, vitan ella førleika sum er partur av mentan á einum plássi". 

Myndin niðanfyri er frá fyrst í august í ár, Vilhelmina var ússalig, men vit prátaðu saman eina løtu.

Tað er stórur missur hjá bygdini og hjá okkum øllum. Har ljós brenna fá, sæst gjølla, tá ið eitt teirra slóknar. 

Men vit eru rík, sum hava kent Vilhelminu, og hon krógvaði ikki sínar gávur, men læt gávumilt burturav - bæði børnum og vaksnum, og vit kunna fegnast um, at KVF eigur upptøkur, har vit kunna uppliva hennara skjaldur og frásøgn. Vilhelmina var eitt álitisfólk, hon var urguleikari Dals kirkju í mong ár, hon var fremst i dansi og sangi, og hon var ein av stuðlunum undir kvøldsetunum, sum vóru í Eiriksgarði um veturin. Vilhelmina var eitt lívsstykki, um tú hitti hana, var dagurin bjargaður. 

Góðu tit á Deild, tit hava fingið gott í beinið frá mammu og ommu tykkara. Vit drúpa høvur saman við tykkum, men gleðast um minnini.

Vit fóru suður fyrrapartin og gjørdu eitt legg til Dals, áðrenn vit fóru til Húsavíkar. Í Putlhúsi spældu tær báðar, tað var læruríkt at sita og lurta eftir teirra rolluspølum. Báðar høvdu fleiri rollur, og so valdu tær hvørja "magi" , tær skuldu hava. Mann kann hava eina ella fleiri gandakreftir, t.d. er ein kraft at skrúva tíðina aftur. So áhugavert at hoyra filmstilfar endurnýtt í eini spildurnýggjari søgu á føroyskum-enskum-donskum. Sá eisini, at tey nýttu eitt spælikort til telefon, og Kristina segði, "bíða eg skal søkja", meðan hon kíndi kortinum..ja ja verðin verðin.

Tað er deiligt, tá ið bygdir finna uppá sínar egnu hugnadagar, eisini til smábørn. Djóradagurin í Húsavík hevur verið í nøkur ár. Vit tríggjar fóru so til Húsavíkar, tær eru 7 ár og vóru kanska elstar av børnunum har. Onnur spurdi, um nakrir tikarar mundu vera. Nei tikarar vóru ikki, men nógv heimakríatúr. Ungarnir vóru inni í dansistovuni og tey vaksnu uttanfyri.

Og har var eisini annað til børnini at gera, okkurt sum hevði riggað fult so væl, um sólin skein...men stuttligt kortini. Og tað bar eisini til at keypa sær okkurt at eta, og so var lottarí, men teir vinningarnir vóru ikki ordiliga nakað at skriva heim um.

Fótmassasja

Húsavíkar kommuna
Skúlavegur 3
230 Húsavík 

Avgreiðslutíð: Mánadag kl. 17 - 18
Tlf. 36 14 83 / 26 15 40
Teldupostur: husfrugv@olivant.fo
Heimasíða: www.sandoyggin.fo

Bygdaráðslimir:
B Símin Hannus Johannesen
A Jákup Martin Sørensen, borgarstjóri
B Sunneva Larsen
A Dávur Sørensen
A Sára Mary Ann Johnsdóttir Anthoniussen

Húsavíkar kommuna fevnir um Húsavík, Skarvanes og Dal.
1. desember 2018 búðu 110 fólk í kommununi.
Víddin á kommununi er 27 ferkilometrar og markatalið er 66.

Nærdemokrati, sjálvsavgerðarrætt, rættvíst býti osfr. Vit hava havt nógv kjak í Føroyum um tær smáu kommunurnar og um samanlegging. Men Húsavíkar kommuna er ikki samanløgd í nýggjari tíð.

Húsavík og Dalur hava fingið hvør sítt vatnhús, tað er eitt reinsiverk til drekkivatn. Myndirnar eru av teimum húsunum.

Ein kassi uppi í bønum og eitt hús í bygdini

Húsavík

Dalur

Dalur

HJARTALIGA TIL LUKKU

Jógvan er trímenningur genturnar hjá mær, tað er altíð so hugnaligt at hitta hann í túninum í Dali og tey seinnu árini úti á Bakka hjá Turið og Vitusi. Skyldgentur kallar hann tær, so inniligt.

Tað eru tvey ár síðani Jógvan boðaði frá, at hann fór at halda føðingardag, men nú var endiliga klárt. Veitsluhøllin í Dansifrøði var so vakurt pyntað, og har var borðreitt til 240 fólk. Barbara og øll tey høvdu staðið fyri at fáa alt til reiðar. So lívsjáttandi og optimistiskt. Og  borðhaldið var eitt av teimum heilt góðu.

Jógvan bjóðaði vælkomin, og beinanvegin kendist hesin familjutokkin, tá ið hann nevndi sínar mostrar, sum sótu har til háborðs við honum. Toppasystrarnar hava fyrr verið á hesum bloggi, men tær eru yndisligar og sterkar kvinnur, so tær eru altíð kærkomnar sum gestir á blogginum.

Jónleif var borðstjóri, og hann gjørdi sítt arbeiði til lítar. Nakrar fínar søgur og ongar av hasum fjákutu morreyðu, t.d. var ein eldri maður, sum hevði fingið sær eina unga damu, og hann bleiv spurdur um gentan mundi vera trúgvandi, ja ja segði maðurin, tí hon talaði sera nógv um nýggja testamentið. Ella hin um norðingarnar sum bestiltu sær konu úr Daells varehus. Tá ið annar fregnaðist hjá hinum, um einki var frætt um konurnar, var svarið; jú jú, nú verða tær nokk skjótt her, tí at klæðini eru komin. 

Símun Erik, Tórur, Jóannes

Og stórhúsmenninir spældu harmoniku. Stuttligt at Tórur eisini var í orkestrinum. Eg troyttist ikki av at eygleiða hesar snillingar.  Borðhaldið varð  væl stýrt og so fjølbroytt, at tíðin leyp avstað. So sera nógvar góðar talur, sum góvu okkum innlit í lív Jógvans, bæði í uppvøkstrinum í Dali og seinni.

Mynd tikin av Heiðveigsa FB

Familjan gav honum góð ummæli sum ein tolin og gestablíður toppabbi.  Heiðveig legði fyri við eini hjartaligari og erligari kærleiksváttan, og hann fekk eisini ein sang frá Heiðveig. Barbara og mamma hennara eru hjartavinkonur, so Barbara hevur fingurin á pulsinum viðvíkjandi mammu síni og kann vitna, at Jógvan er góður fyri Heiðveig, tey rigga saman.    "Abbadøturnar" Valborg og Súsanna løgdu báðar dent á, hvussu gestablíður Jógvan er, og so er hann so góður við hundin hjá teimum eisini. Dalbingar  vóru ikki aftastir í talaralistanum, og vit hoyrdu stuttligar søgur um spælibróðurin Jógvan, sum var so sera raskur, men eisini kundi vera kúllasligur. Ein nýyrktur sangur var um Jógvan á fjalli í Syðsta haga, har rann Jógvan allan seyðin aftur og fekk í rætt. 

Sámal Petur í Grund kallaði føðingardagsbarnið Jógvan hjá okum, og hann lutaði eisni barndómsminnir við veitslufólkið. Síðan fóru systkin og systkinabørn á pallin og sungu ein sang, sum var yrktur til Jógvan. Bert spell, at Sunnvør hvørvur heilt aftanfyri hasar stóru menninar, men tey tóku eina mynd aftan á sangin, kanska tey kunna senda mær hana, so seti eg hana her. Onnur høvdu eisini orðið. 

Eg segði takk fyri meg nokso tíðliga, men eg ivist ikki í, at hesi festligu fólkini hildu á til tann ljósa morgun.

Myndirnar hevur Johild Nolsøe tikið.

Po dłuższej nieobecności przenosimy się na Eysturoy, a właściwie do jej północnej części, bo to druga co do wielkości wyspa na archipelagu i ciekawych miejsc tu nie brakuje. Odwiedzimy między innymi Eiði (wymowa: oije), zjawiskowo usytuowaną osadę z dwoma boiskami piłkarskimi, przefruniemy obok osady Ljósá z genialnym widokiem na wodospad Fossá. Nie zabraknie w naszej opowieści ani Gjógv ani Elduvík, osad z charakterystycznymi formami erozyjnymi, które niegdyś stanowiły bezpieczne porty.  Będzie także kilka słów o Slættaratindur, czyli najwyższym szczycie Królestwa Danii, a także spora dawka ciekawostek, których próżno szukać gdzie indziej!

Zapraszamy :)